Artistic Visions and the Promise of Beauty: Cross-Cultural Perspectives

این جلد انگیزه‌های پشت رد زیبایی را که اغلب در هنر معاصر یافت می‌شود، بررسی می‌کند، جایی که بسیاری از هنرهای مورد تحسین منتقدان عمداً زشت و بیگانه‌کننده هستند. در مورد ماهیت و ارزش زیبایی منعکس می شود و می پرسد که آیا زیبایی هنوز در هنر آینده ای دارد و به طور کلی چه نقشی می تواند در زندگی ما ایفا کند. این جلد درباره «پایان هنر» احتمالی، هنر چیست، و رابطه بین هنر و زیبایی فراتر از افق‌های تاریخی غربی‌شان بحث می‌کند تا دیدگاه‌هایی از آسیا را در بر گیرد.

فصل‌های جداگانه به تعدادی از مسائل مرتبط با یکدیگر می‌پردازند، از جمله: هنر، زیبایی و امر مقدس. زیبایی به عنوان منبع شادی و تسلی؛ زیبایی به عنوان پلی بین طبیعت و انسان. زیبایی و شکل انسان؛ نقش کیوریتوریاتور در تعریف هنر؛ نظم و خلاقیت؛ و تمایز بین هنر و صنعت. این جلد افزودنی ارزشمند به گفتگوی بین فرهنگی و به ویژه ادبیات پراکنده هنر و زیبایی در زمینه مقایسه ای ارائه می دهد. این ارتباط سنت غنی زیبایی‌شناسی آسیایی و شیوه‌های پر جنب و جوش هنر معاصر در آسیا را با بحث‌های غربی درباره آینده هنر و نقش زیبایی نشان می‌دهد.

This volume examines the motives behind rejections of beauty often found within contemporary art practice, where much critically acclaimed art is deliberately ugly and alienating. It reflects on the nature and value of beauty, asking whether beauty still has a future in art and what role it can play in our lives generally. The volume discusses the possible “end of art,” what art is, and the relation between art and beauty beyond their historically Western horizons to include perspectives from Asia.

The individual chapters address a number of interrelated issues, including: art, beauty and the sacred; beauty as a source of joy and consolation; beauty as a bridge between the natural and the human; beauty and the human form; the role of curatorial practice in defining art; order and creativity; and the distinction between art and craft. The volume offers a valuable addition to cross-cultural dialogue and, in particular, to the sparse literature on art and beauty in comparative context. It demonstrates the relevance of the rich tradition of Asian aesthetics and the vibrant practices of contemporary art in Asia to Western discussions about the future of art and the role of beauty.