Articulating Novelty in Science and Art: The Comparative Technography of a Robotic Hand and a Media Art Installation

جولیان استابه قصد دارد تا مشخص کند که چه چیزی تازگی در پیدایش اشیا وجود دارد و چگونه جدید به بخشی از واقعیت مشترک تبدیل می شود. روش مطالعه تطبیقی ​​است و با عملکرد فناورانه در علم و همچنین در هنر مرتبط است. این از مقایسه دقیق دو مورد استفاده می کند: تبدیل شدن به یک دست روباتیک ساخته شده از سیلیکون، و پیدایش یک تاسیسات هنری رسانه ای که تغییرات قابل مشاهده در میدان مغناطیسی زمین را ارائه می دهد. برخلاف قانون مطالعات نوآوری جامعه‌شناختی، که تازگی را چیزی می‌داند که بازیگران در این زمینه به عنوان جدید یا نوآوری برچسب‌گذاری می‌کنند، نویسنده تلاش می‌کند تا تغییرات خاصی را در تبدیل شدن یک شی مشخص کند و تفاوت آن را قابل مشاهده کند. این مستلزم حضور در اجرای نوآوری از طریق تخیلات فرهنگی و روایت‌های مربوط به فناوری‌ها، و همچنین تصدیق تغییرات در اشکال فنی است که باعث می‌شود عناصر سست وارد نوع جدیدی از چرخش شوند. از این منظر، تازگی یک بیان است: زمانی که تفاوت‌ها متناقض نیستند، اما زمانی که ویژگی‌های متفاوت در یک راستا قرار می‌گیرند، برازش می‌کنند و روی آن کلیک می‌کنند تا به عنوان یک موجودیت متمایز ظاهر شوند و رفتار کنند.

Julian Stubbe aims at characterizing what novelty is in the becoming of objects and how the new becomes part of a shared reality. The study’s method is comparative and concerned with technological practice in science as well as in art. It draws on a detailed comparison of two cases: the becoming of a robotic hand made from silicon, and the genesis of a media art installation that renders visible changes in the earth’s magnetic field. In contrast to the canon of sociological innovation studies, which regard novelty as what actors in the field label as new or innovation, the author attempts to delineate certain shifts in an object’s becoming that individuate an object and render its difference visible. This entails attending the enactment of novelty through cultural imaginaries and narratives about technologies, as well as acknowledging the shifts in technical forms that make loose elements enter a new kind of circularity. From this perspective, novelty is an articulation: when differences are not contradicting, but when differing characteristics are aligned, fitted, and click in so as to appear and behave as a distinct entity.