دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marco Autieri
سری: Linee 176
ISBN (شابک) : 8855196324, 9788855196321
ناشر: Meltemi
سال نشر: 2022
تعداد صفحات: 140
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 363 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Arte e filosofia. Percorsi estetici per una vita ripetitiva به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هنر و فلسفه. مسیرهای زیبایی شناختی برای زندگی تکراری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تمام تولیدات هنری همیشه به عنوان نقطه شروع خود مواجهه با یک «نشانه» است، که ثابت می شود دقیقاً به این دلیل که ما را مجبور به تفکر می کند. ساختار یک ایده خاص از ذوق زیبایی شناختی در نهایت در نوع اجتماعی تجسم یافت که هویت خود را با شرکت در رویدادهای فرهنگی با همان توجهی که فرد به ویترین مغازه ها نگاه می کند، می سازد. این تشخیصی است که توسط ماریو اوتیری بازسازی و به چالش کشیده شده است. یک نظریه احتمالی تشخیص شیء هنری لزوماً نباید این نتیجه منفی را داشته باشد، بلکه میتواند در عوض با اشکال خلاقانه تکرار و راهبردهای ساخت بلاغی، بدون نادیده گرفتن پایههای مادی خود هنر مرتبط شود. نویسنده با زیر سوال بردن متفکرانی مانند آدورنو، دریدا، مرلوپونتی و بنجامین، و همچنین شخصیت هایی مانند کارگردان لارس فون تریه، معماران کولهاس و لوکوربوزیه و موسیقیدانان رایش و گلاس، سعی می کند توضیح دهد که چرا یک فرم خاص. تكراري فقير كردن هنر نيست، بلكه روشي است كه در آن هاله قديمي اثر هنري در ابعاد صرفاً حساس، مانند ساختن حال و هواي محيط ها قرار گرفته است.
Tutta la produzione artistica ha sempre come punto di partenza l'incontro con un "segno", il quale si rivela fondamentale proprio perché ci costringe a pensare. Il costituirsi di una certa idea di gusto estetico ha finito per incarnarsi nel tipo sociale che edifica la propria identità prendendo parte agli eventi culturali con la stessa attenzione con cui si guardano le vetrine dei negozi. Questa è la diagnosi che viene ricostruita e contestata da Mario Autieri. Una possibile teoria del riconoscimento dell'oggetto artistico non deve per forza avere questo esito negativo, ma può invece legarsi a forme creative di ripetizione e a strategie di costruzione retorica, senza prescindere dalle basi materiali dell'arte stessa. Chiamando in causa pensatori come Adorno, Derrida, Merleau-Ponty e Benjamin, nonché personalità quali il regista Lars von Trier, gli architetti Koolhaas e Le Corbusier e i musicisti Reich e Glass, l'autore cerca di spiegare perché una particolare forma di ripetitività non è un impoverimento dell'arte, ma piuttosto il modo in cui la vecchia aura dell'opera d'arte si è posata su dimensioni prettamente sensibili, come la costruzione del mood degli ambienti.