Art, Education, and the Democratic Commitment: A Defence of State Support for the Arts

در تأمل در این کتاب و روند نگارش آن، فراگیرترین موضوعی که می‌بینم موضوع تلاقی است. من بیشتر انرژی مورد نیاز برای نوشتن کتاب را از انرژی ای که در محل تلاقی یا پیوند ایده های متضاد وجود دارد، گرفتم. در کلی‌ترین سطح، موضوع یارانه هنر وسیله‌ای برای کاوش همزمان دو موضوع فلسفی مورد علاقه‌ام یعنی زیبایی‌شناسی و سیاست بود. البته خطر تمرکز دوگانه این است که هیچ یک از موضوعات را رعایت نکنید. با این حال، سود بزرگ‌تر این استراتژی در یافتن ارتباطات جدید و جالب بین دو موضوع متفاوت است. ایجاد چنین پیوندهایی بین هنر و سیاست مستقیماً به بسیاری از استدلال های مثبت کتاب برای یارانه منجر شد. در سطحی عمیق تر، این کتاب از تلاقی روش شناسی های فلسفی متضاد بهره می برد. مشکل اصلی کتاب که حمایت دولتی از هنرها را از نظر سیاسی توجیه می کند، در سنت فلسفه تحلیلی انگلیسی آمریکایی مطرح شده است. در اینجا استدلال‌های هنجاری اخلاق و سیاست با نگاهی به توسعه یک توجیه قابل دفاع از اقدام دولت مورد بررسی قرار می‌گیرند. با این حال، در حالی که کتاب در ابتدا مشکل یارانه را در این سنت تحلیلی قرار می دهد، استدلال های مثبت آن برای یارانه به شدت از ایده ها و روش های فلسفه قاره ای است. سنت قاره‌ای به‌جای قضاوت در مورد ادعاهای هنجاری اصول اخلاقی و سیاسی، وظیفه هرمنوتیکی تفسیر و توصیف ساختارهای معنای انسانی را هدف قرار می‌دهد.

In reflecting on this book and the process of writing it, the most pervasive theme I find is that of confluence. I drew much of the energy needed to write the book from the energy that resides at the confluence, or nexus, of contrasting ideas. At the most general level, the topic of arts subsidy offered a means of exploring simultaneously two of my favorite philosophical subjects-aesthetics and politics. The risk of a dual focus is of course that you do neither topic justice. However, the bigger payoff of this strategy resides in finding new and interesting connections between two otherwise disparate topics. Developing such connections between art and politics led directly to many of the book's positive arguments for subsidy. At a deeper level, the book exploits a confluence of contrasting philosophical methodologies. The central problem of the book­ politically justifying state support of the arts-is cast in the Anglo­ American tradition of analytical philosophy. Here normative arguments of ethics and politics are scrutinized with an eye toward developing a defensible justification of state action. Yet while the book initially situates the subsidy problem within this analytical tradition, its positive arguments for subsidy draw heavily from the ideas and methods of Continental philosophy. Rather than adjudicating normative claims of ethical and political ttuth, the Continental tradition aims at the hermeneutical task of interpreting and describing sttuctures of human meaning.