دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: New edition
نویسندگان: Prof Dr Peter Dayan
سری:
ISBN (شابک) : 075466791X, 1409427935
ناشر: Ashgate Publishing
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 197
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 14 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب هنر به عنوان موسیقی، موسیقی به عنوان شعر، شعر به عنوان هنر، از ویسلر تا استراوینسکی و فراتر از آن: هنر و موسیقی. موسیقی و ادبیات. شعر و هنر. موسیقی -- فلسفه و زیبایی شناسی هنر -- عملکرد. ART -- مرجع. Musikästhetik Musikphilosophie
در صورت تبدیل فایل کتاب Art as music, music as poetry, poetry as art, from Whistler to Stravinsky and beyond به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب هنر به عنوان موسیقی، موسیقی به عنوان شعر، شعر به عنوان هنر، از ویسلر تا استراوینسکی و فراتر از آن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 1877، راسکین ویسلر را متهم کرد که "یک گلدان رنگ را به صورت مردم پرت می کند". راست می گفت؟ به هر حال، ویسلر همیشه این را انکار می کرد که کارکرد واقعی هنر، نمایش هر چیزی است. اگر تابلویی نشاندهنده نیست، چه چیزی غیر از رنگ صرف در چهره مردم پرتاب میشود؟ پاسخ ویسلر ساده بود: نقاشی موسیقی است - یا شعر. ژرژ براک، نیم قرن بعد، پاسخ ویستلر را تکرار کرد. دوستان براک، آپولینر و پونگ نیز چنین کردند. آنها شعر خود را به عنوان موسیقی - و به عنوان نقاشی - نیز ارائه کردند. اما در این میان، آهنگسازانی مانند ساتی و استراوینسکی هنر خود - موسیقی - را به گونهای ارائه میکردند که گویی ارزشهای نقاشی یا شعر را جابهجا میکرد. اصل اساسی این زیبایی شناسی میانی، که برادری خارق العاده از هنرمندان را در تمام رسانه های پاریس، از سال 1885 تا 1945، به هم پیوند داد، این بود: ما باید همیشه به ارزش یک اثر هنری فکر کنیم، نه در منطق خودش. رسانه، اما گویی ارزش هنر را به رسانه دیگری منتقل می کند. پیتر دایان تاریخچه این اصل را دنبال می کند: چگونه این اصل مفهوم ما از "هنر بزرگ" را ایجاد کرد، چرا به عنوان چشم اندازی از دهه 1960 کاهش یافت، و چگونه در قرن بیست و یکم، در حال مبارزه است.
In 1877, Ruskin accused Whistler of 'flinging a pot of paint in the public's face'. Was he right? After all, Whistler always denied that the true function of art was to represent anything. If a painting does not represent, what is it, other than mere paint, flung in the public's face? Whistler's answer was simple: painting is music - or it is poetry. Georges Braque, half a century later, echoed Whistler's answer. So did Braque's friends Apollinaire and Ponge. They presented their poetry as music, too - and as painting. But meanwhile, composers such as Satie and Stravinsky were presenting their own art - music - as if it transposed the values of painting or of poetry. The fundamental principle of this intermedial aesthetic, which bound together an extraordinary fraternity of artists in all media in Paris, from 1885 to 1945, was this: we must always think about the value of a work of art, not within the logic of its own medium, but as if it transposed the value of art in another medium. Peter Dayan traces the history of this principle: how it created our very notion of 'great art', why it declined as a vision from the 1960s, and how, in the 21st century, it is fighting back
Content: Whistler\'s poetry --
Satie\'s art --
Apollinaire\'s art --
Braque\'s music --
Ponge\'s music --
Stravinsky\'s poetry.