Art, History, and Anachronic Interventions Since 1990

این کتاب به بررسی شیوه‌های هنری معاصر از سال 1990 می‌پردازد که با تاریخ درگیر، تصویر و مفهوم‌سازی می‌شوند.

بررسی آثار هنری Kader Attia، Yael Bartana، Zarina Bhimji، Michael Blum، Matthew Buckingham، Tacita Dean، Harun Farocki و Andrei Ujica، Omer Fast، Andrea Geyer، Liam Gillick و Philippe Parreno، Hiwa K، Amar کانور، بوچرا خلیلی، دیمانتاس نارکویچیوس، وندلین ون اولدنبورگ، ولید رعد، دیرک اشمیت، اریکا تان، و آپیچاتپونگ ویراستاکول، هنر، تاریخ و مداخلات آناکرونیک از سال 1990 مشارکتی را در بازخوانی روش انجام می دهد. هنر به نوشتن تاریخ و مبانی نظری آن. ابزار تحلیلی آناکرونی به عنوان یک روش تجربی، مانند داستان (پار) تخیلی، تاریخ خلاف واقع، شهادت ها، ارواح و اشباح گذشته، آرمان شهر و «حقوقیت» تاریخ به میدان می آید. اوا کرنباوئر استدلال می کند که هنر معاصر - که رویکردهای مفهومی خود را برای زمانمندی و تحقیقات تاریخی توسعه می دهد - راهبردهای ثمربخشی برای ایجاد آگاهی تاریخی و دیدگاه هایی برای عاملیت سیاسی ارائه می دهد.

این کتاب برای محققانی که در هنر کار می کنند مورد توجه خواهد بود. تاریخ، تاریخ‌نگاری، و هنر معاصر.

نسخه دسترسی آزاد این کتاب، در http://www.taylorfrancis.com، تحت عنوان Creative Commons Attribution-Non Commercial-No Derivatives در دسترس است. مجوز 4.0.

This book examines contemporary artistic practices since 1990 that engage with, depict, and conceptualize history.

Examining artworks by Kader Attia, Yael Bartana, Zarina Bhimji, Michael Blum, Matthew Buckingham, Tacita Dean, Harun Farocki and Andrei Ujica, Omer Fast, Andrea Geyer, Liam Gillick and Philippe Parreno, Hiwa K, Amar Kanwar, Bouchra Khalili, Deimantas Narkevičius, Wendelien van Oldenborgh, Walid Raad, Dierk Schmidt, Erika Tan, and Apichatpong Weerasethakul, Art, History, and Anachronic Interventions since 1990 undertakes a thorough methodological reexamination of the contribution of art to history writing and to its theoretical foundations. The analytical instrument of anachrony comes to the fore as an experimental method, as will (para)fiction, counterfactual history, testimonies, ghosts and spectres of the past, utopia, and the "juridification" of history. Eva Kernbauer argues that contemporary art―developing its own conceptual approaches to temporality and to historical research―offers fruitful strategies for creating historical consciousness and perspectives for political agency.

The book will be of interest to scholars working in art history, historiography, and contemporary art.

The Open Access version of this book, available at http://www.taylorfrancis.com, has been made available under a Creative Commons Attribution-Non Commercial-No Derivatives 4.0 license.