Arrian the Historian: Writing the Greek Past in the Roman Empire

در طول قرن‌های اول امپراتوری روم، روشنفکران یونانی متون زیادی را با الگوبرداری از گویش و ادبیات کلاسیک آتن حدود 500 سال قبل نوشتند. از جمله موفق‌ترین این شخصیت‌های ادبی، سوفسطایی‌ها بودند، که در پنجاه سال گذشته، سخنرانی‌های نمایشی بسیار تأثیرگذارشان کانون اصلی پژوهش‌های یونان روم بوده است. اغلب مورخان آن دوره نادیده گرفته می شوند، که عملکرد شفاهی پیچیده را به نفع گزارش های مکتوب رد کردند. یکی از این نویسندگان، آریان نیکومدیا است.

دانیل دبلیو لئون به بررسی آثار آریان می پردازد تا نشان دهد که تاریخ نویسان آن دوره چگونه به ادعاهای اقتدار همتایان سوفسطایی خود پاسخ دادند و نقش مهمی ایفا کردند. نقشی در نظریه پردازی گذشته در زمانی که دانش تاریخ در تعریف هویت فرهنگی یونانی مرکزی بود. آرین که بیشتر به خاطر تاریخ اسکندر مقدونی شهرت دارد، رویکردی روشمند برای مطالعه گذشته و مفهومی از پیشرفت تاریخی را بیان کرد که خط مستمری از فعالیت های انسانی را ایجاد کرد که منجر به امروز او و ارائه درس های اخلاقی و سیاسی می شود. با استفاده از آرین به عنوان مطالعه موردی در تاریخ نگاری یونانی، لئون نشان می دهد که این ژانر چگونه در دوره امپراتوری کار می کرد و چه چیزی را برای مطالعه جهان روم در قرن دوم به ارمغان می آورد.

During the first centuries of the Roman Empire, Greek intellectuals wrote a great many texts modeled on the dialect and literature of Classical Athens, some 500 years prior. Among the most successful of these literary figures were sophists, whose highly influential display oratory has been the prevailing focus of scholarship on Roman Greece over the past fifty years. Often overlooked are the period’s historians, who spurned sophistic oral performance in favor of written accounts. One such author is Arrian of Nicomedia.

Daniel W. Leon examines the works of Arrian to show how the era's historians responded to their sophistic peers’ claims of authority and played a crucial role in theorizing the past at a time when knowledge of history was central to defining Greek cultural identity. Best known for his history of Alexander the Great, Arrian articulated a methodical approach to the study of the past and a notion of historical progress that established a continuous line of human activity leading to his present and imparting moral and political lessons. Using Arrian as a case study in Greek historiography, Leon demonstrates how the genre functioned during the Imperial Period and what it brings to the study of the Roman world in the second century.