Arresting Cinema: Surveillance in Hong Kong Film

وقتی ریدلی اسکات مجموعه بلید رانر را به عنوان "هنگ کنگ در روز بد" تصور کرد، به شلوغی بیش از حد شهر و همچنین سر تکان داد. استفاده گسترده آن از نظارت اما در حالی که اسکات هنگ کنگ و نظارت را وارد کارنامه جهانی فیلم کرد، سینمای خود شهر خارج از بحث نظارت جهانی باقی مانده است.

در دستگیری سینما، کارن فانگ گزارشی متحدکننده از سینمای هنگ کنگ ارائه می‌کند که از فیلم‌های جنایی معروف و سایر ژانرهای منحصربه‌فرد آن استفاده می‌کند تا دیدگاه هنگ‌کنگ را به نظارت نشان دهد. او استدلال می‌کند که فیلم‌های هنگ‌کنگ بر خلاف دیدگاه ترسناک رایج در غرب، تساهل و حتی فرصت‌طلبی نسبت به قفس نرم مشاهده مداوم را نشان می‌دهند. با این حال، بسیاری از مطالعات سینمای نظارتی صرفاً بر روی فیلم‌های اروپایی و هالیوود تمرکز می‌کنند و از دیگر سنت‌های هنری و شرایط صنعتی بی‌توجهی می‌کنند. فیلم‌های هنگ‌کنگ دنیایی شلوغ‌تر، به‌طور فزاینده‌ای از نظر اقتصادی طبقه‌بندی‌شده‌تر و پساملی را نشان می‌دهند که با این وجود، هاله‌ای از آینده امیدوارکننده را ارائه می‌دهد. فقط با کاوش در فیلم های نظارتی هنگ کنگ می توانیم درک جهانی واقعاً از "اخلاق شیشه عقب" هیچکاک شکل دهیم.

When Ridley Scott envisioned Blade Runner's set as "Hong Kong on a bad day," he nodded to the city's overcrowding as well as its widespread use of surveillance. But while Scott brought Hong Kong and surveillance into the global film repertoire, the city's own cinema has remained outside of the global surveillance discussion.

In Arresting Cinema, Karen Fang delivers a unifying account of Hong Kong cinema that draws upon its renowned crime films and other unique genres to demonstrate Hong Kong's view of surveillance. She argues that Hong Kong's films display a tolerance of―and even opportunism towards―the soft cage of constant observation, unlike the fearful view prevalent in the West. However, many surveillance cinema studies focus solely on European and Hollywood films, discounting other artistic traditions and industrial circumstances. Hong Kong's films show a more crowded, increasingly economically stratified, and postnational world that nevertheless offers an aura of hopeful futurity. Only by exploring Hong Kong surveillance film can we begin to shape a truly global understanding of Hitchcock's "rear window ethics."