Aristotle's Syllogism and the Creation of Modern Logic: Between Tradition and Innovation, 1820s-1930s

لوکاس ام. وربورگ و ماتئو کوشی با ارائه دیدگاهی جدید و جسورانه در مورد تاریخ منطق مدرن، بر تأثیر ماندگار قیاس ارسطو بین دهه‌های 1820 و 1930 تمرکز می‌کنند.

برای بیش از دو هزار سال، منطق قیاسی بود قیاس و قیاس معیار استدلال سالم انسان بود. در طول قرن نوزدهم، این هژمونی از هم پاشید و منطق دانان، از جمله بول، فرگه و پیرس، منطق قیاسی را بسیار فراتر از مرزهای ارسطویی آن بردند. با این حال، بر خلاف عقل رایج، تأملات در مورد قیاس نیز برای ایجاد تحولات منطقی جدید، مانند منطق مرتبه اول و نظریه مجموعه های اولیه، مفید بود. این جلد دوره مورد بحث را به عنوان دوره ای از سنت و نوآوری، هم تداوم و هم ناپیوستگی ارائه می دهد. منطق مدرن از سنت قیاسی جدا شد، اما بدون قیاس ارسطو، منطق مدرن متولد نمی شد.

ادامه حیاتی برای پیامدهای قیاس، < span>این کتاب long durée تاریخ قیاس را از احیای منطق رسمی ریچارد واتلی در دهه 1820 از طریق کار دیوید هیلبرت و مکتب گوتینگن تا دهه 1930 ردیابی می کند. این کتاب با گرد هم آوردن گروهی از کارشناسان بزرگ بین‌المللی، نور بسیار مهمی را بر ظهور منطق مدرن و ریشه‌های فلسفه تحلیلی در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم می‌تاباند.

Offering a bold new vision on the history of modern logic, Lukas M. Verburgt and Matteo Cosci focus on the lasting impact of Aristotle's syllogism between the 1820s and 1930s.

For over two millennia, deductive logic was the syllogism and syllogism was the yardstick of sound human reasoning. During the 19th century, this hegemony fell apart and logicians, including Boole, Frege and Peirce, took deductive logic far beyond its Aristotelian borders. However, contrary to common wisdom, reflections on syllogism were also instrumental to the creation of new logical developments, such as first-order logic and early set theory. This volume presents the period under discussion as one of both tradition and innovation, both continuity and discontinuity. Modern logic broke away from the syllogistic tradition, but without Aristotle's syllogism, modern logic would not have been born.

A vital follow up to The Aftermath of Syllogism, this book traces the longue durée history of syllogism from Richard Whately's revival of formal logic in the 1820s through the work of David Hilbert and the Göttingen school up to the 1930s. Bringing together a group of major international experts, it sheds crucial new light on the emergence of modern logic and the roots of analytic philosophy in the 19th and early 20th centuries.