Aristotle's empiricism : experience and mechanics in the fourth century BC

در تجربه‌گرایی ارسطو، ژان دی گروت استدلال می‌کند که بخش مهمی از فلسفه طبیعی ارسطو تا حد زیادی ناشناخته مانده است و نشان می‌دهد که بسیاری از تحلیل‌های ارسطو از حرکت طبیعی تحت تأثیر منطق و مفاهیم مکانیک ریاضی است. که از تفکرات فیثاغورث متأخر برخاسته است. دی گروت از شبه ارسطویی مسائل فیزیکی شانزدهم استفاده می کند تا زمینه مکانیک در زمان ارسطو را بازسازی کند و توسعه تفکر سینماتیکی را از Archytas تا مکانیک ارسطویی ردیابی کند. او تأثیر تفکر سینماتیکی را بر مفهوم ارسطو از قدرت یا بالقوه نشان می‌دهد، که به نظر او معنایی فیزیکی دارد که از مسئله حرکت سرچشمه می‌گیرد.
دی گروت منبع دانش مکانیکی اولیه را در آگاهی جنبشی از مزیت مکانیکی شناسایی می‌کند. رابطه تجربه گرایی ارسطو با تجربه کهن تر. این کتاب درک کلاسیک یونانی از تقلید و تدبیر را روشن می‌کند، زیرا هم این ادعا را که فلسفه طبیعی ارسطو نظراتی را که بر اساس قرارداد تدوین می‌کند مدون می‌کند و هم این دیدگاه را که قاطعیت ایده‌های علمی او به متافیزیک بستگی دارد، زیر سوال می‌برد.

In Aristotle’s Empiricism, Jean De Groot argues that an important part of Aristotle’s natural philosophy has remained largely unexplored and shows that much of Aristotle’s analysis of natural movement is influenced by the logic and concepts of mathematical mechanics that emerged from late Pythagorean thought. De Groot draws upon the pseudo-Aristotelian Physical Problems XVI to reconstruct the context of mechanics in Aristotle’s time and to trace the development of kinematic thinking from Archytas to the Aristotelian Mechanics. She shows the influence of kinematic thinking on Aristotle’s concept of power or potentiality, which she sees as having a physicalistic meaning originating in the problem of movement.
De Groot identifies the source of early mechanical knowledge in kinesthetic awareness of mechanical advantage, showing the relation of Aristotle’s empiricism to more ancient experience. The book sheds light on the classical Greek understanding of imitation and device, as it questions both the claim that Aristotle’s natural philosophy codifies opinions held by convention and the view that the cogency of his scientific ideas depends on metaphysics.