Are You In The House Alone?

از دهه 1960 تا دوران اوج خود در دهه 1970 و پس از آن، تله فیلم به عنوان یک مصنوع فرهنگی مهم باقی می ماند که به عنوان سرگرمی یکبار مصرف ظاهر می شود. به طور خاص برای صفحه نمایش کوچک ساخته شده است، در چارچوب محدودیت های سخت استانداردهای پخش، آنچه را که این فیلم های فروتن از نظر بودجه و جذابیت ستاره ای نداشتند، به روش های دیگری جبران کردند. اغلب آنها به عنوان مقدمه ای برای فیلم های ژانر، به ویژه ترسناک، بازتاب همتایان تئاتری خود با تمرکز بر فرقه های شوم، زنان در زندان، خانه های خالی از سکنه و حتی حیوانات در حال شورش عمل می کردند. آنها همچنین مکانی برای پرداختن به مسائل جدی معاصر - مواد مخدر، فحشا، خشونت جنسی و عدالت - البته در یک محیط دنج خانگی بودند. تولید تله‌فیلم‌ها تا به امروز ادامه دارد، اما اهمیت آنها در تاریخ رسانه‌های جمعی مورد بحث قرار نگرفته است. آیا در خانه تنها هستید؟ به دنبال رفع این عدم تعادل در مجموعه ای از بررسی ها و مقالات توسط طرفداران و منتقدان است. به بسیاری از ...

Beginning in the 1960s through its heyday in the 1970s and beyond, the telefilm remains an important cultural artefact masquerading as disposable entertainment. Made specifically for the small screen, within the tight constraints of broadcasting standards, what these humble movies lacked in budget and star appeal, they made up for in other ways. Often they served as an introduction to genre films, particularly horror, mirroring their theatrical counterparts with a focus on sinister cults, women in prison, haunted houses and even animals in revolt. They were also a place to address serious contemporary issues—drugs, prostitution, sexual violence and justice—albeit in a cosy domestic environment. Production of telefilms continues to this day, but their significance within the history of mass media remains under-discussed. Are You in the House Alone? seeks to address this imbalance in a series of reviews and essays by fans and critics alike. It looks at many of the...