Architekturen und Artefakte: Zur Materialität des Religiösen

علاقه روزافزون به معماری و مصنوعات برای مدت طولانی در جامعه شناسی مشاهده شده است. یادآوری می‌شود که نه تنها نشانه‌ها، نمادها و بازنمایی‌های غیرمادی اجتماعی، بلکه مکان‌ها، مواد و چیزها نیز وجود دارد. اینها نقش مهمی در رویدادهای اجتماعی دارند: مواد به عنوان حامل فرهنگ های یادآوری، به عنوان یک کنشگر اجتماعی، واسطه نجات، واسطه بازنمایی - به طور خلاصه: به عنوان شرط، محدودیت و ابزار عمل اجتماعی ظاهر می شود. این در مورد دین نیز صدق می کند. با این وجود، این دیدگاه به سختی به جامعه شناسی دین آلمانی زبان راه پیدا کرده است. بنابراین، این جلد باید انگیزه ای باشد برای گشودن جامعه شناسی دین به سمت جامعه شناسی مواد.

In der Soziologie ist seit längerer Zeit ein zunehmendes Interesse an Architektur und Artefakten beobachtbar. Dabei wird daran erinnert, dass nicht nur immaterielle Zeichen, Symbole und Repräsentationen des Sozialen existieren, sondern auch Orte, Stoffe und Dinge. Diesen wird eine wichtige Rolle im sozialen Geschehen zugesprochen: Materiales erscheint als Träger von Erinnerungskulturen, als sozialer Akteur, Heilsvermittler, Medium von Repräsentation – kurz: als Bedingung, Beschränkung und Instrument sozialer Praxis. Dies gilt auch in Bezug auf Religion. Dennoch hat die Perspektive noch kaum Eingang in die deutschsprachige Religionssoziologie gefunden. Dieser Band soll daher Anstoß sein für die Öffnung der Religionssoziologie in Richtung einer Soziologie des Materialen.