دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Andrej Radman (editor). Stavros Kousoulas (editor)
سری:
ISBN (شابک) : 1538147521, 9781538147528
ناشر: Rowman & Littlefield Publishers
سال نشر: 2021
تعداد صفحات: 250
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 23 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Architectures of Life and Death: The Eco-Aesthetics of the Built Environment به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب معماری زندگی و مرگ: زیبایی شناسی زیست محیطی محیط ساخته شده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
برگرفته از نگرش فوکویی در گنجاندن تاریخ معماری در شجره نامه ای از تکنه، معماری زندگی و مرگ رویکردی فرارشتهای را پیش میبرد که ذهنیت را بازاندیشی میکند و پیامدهای سیاسی این فرآیندها را برای رشته معماری و فراتر از آن بررسی میکند. برخلاف رویکردهای جریان اصلی، معماری به عنوان نماینده فرهنگ تلقی نمی شود، بلکه به عنوان مکانیسم فرهنگ، «تجهیزات جمعی» که بر تعیین متقابل عادات اجتماعی و زیستگاه های فناوری استوار است، تلقی می شود. به این معنا، این ایده که ما محیط های خود را شکل می دهیم، بنابراین آنها به ما شکل می دهند، نباید به عنوان یک استعاره در نظر گرفته شود. جاندار همیشه کاملاً به بی جان وابسته بوده است. یک زیستگاه قابل زندگی، زیستگاهی است که ساکنین به طور فعال با آن تکامل مییابند و شرایط آمادهای را تشکیل نمیدهند که ساکنان به سادگی مجبور باشند منفعلانه با آن سازگار شوند.
Driven by the Foucauldian attitude of subsuming architectural history into a genealogy of techne, Architectures of Life and Death advances a transdisciplinary approach rethinking subjectivity and exploring the political ramifications of these processes for the discipline of architecture and beyond. In contrast to mainstream approaches, architecture will not be seen as representative of culture, but as the mechanism of culture, the ‘collective equipment’ that rests on the reciprocal determination of social habits and technological habitats. In this sense, the idea that we shape our environments, therefore they shape us, is not to be taken as a metaphor. The animate has always been utterly dependent on the inanimate. A livable habitat is one which the inhabitant actively co-evolves with and which does not constitute a ready-made condition to which the inhabitant would simply have to passively adapt.