Architectural Agents: The Delusional, Abusive, Addictive Lives of Buildings

ساختمانها خوش خیم نیستند. بلکه معمولاً کاربران انسانی خود را دستکاری و سوء استفاده می کنند. عوامل معماری این موضوع را مطرح می‌کند که ساختمان‌ها مستقل از سازندگان، حامیان، مالکان یا ساکنان خود در جهان عمل می‌کنند. و اغلب آنها بد عمل می‌کنند.

آنابل جین وارتون با ساختمان‌ها به‌عنوان بدن، زندگی‌نامه‌ای از ساختارهای علامت‌دار می‌نویسد تا آسیب‌شناسی آنها را تشخیص دهد. خشونت برخی مکان ها ریشه در آسیب های تاریخی دارد. رفتارهای ناسالم فضایی سایر فضاها ناشی از بی رحمی سیاسی و اقتصادی است. مکان‌های مورد بررسی از موزه Cloisters در شهر نیویورک و موزه باستان‌شناسی فلسطین (به موزه راکفلر تغییر نام داد) در اورشلیم تا Hostal de los Reyes Católicos در سانتیاگو د کامپوستلا، اسپانیا و استراحتگاه‌های کازینوی لاس وگاس را شامل می‌شود. وارتون با درک این موضوع که مطالعه فضاهای آسیب شناسی بدون بررسی ساختارهای دیجیتال کامل نمی شود، در استدلال خود توجه اولیه به معماری قدرتمند بازی های ویدیویی و جهان های غوطه ور را در بحث خود ادغام می کند. کار او نقد متقاعدکننده‌ای از رفتارهای پدیدارشناختی رایج در معماری را وارد می‌کند.

عوامل معماری نظریه‌ای جایگزین از عاملیت ساختمان‌ها را پیش می‌برد - نظریه‌ای که ریشه در مادیت اساسی ساختمان‌ها و شکل‌گیری تاریخی دارد. مبنای مداخله قابل توجه او در بحث های جاری در مورد مرزهای جداکننده انسان، حیوان و ماشین است.

Buildings are not benign; rather, they commonly manipulate and abuse their human users. Architectural Agents makes the case that buildings act in the world independently of their makers, patrons, owners, or occupants. And often they act badly.

Treating buildings as bodies, Annabel Jane Wharton writes biographies of symptomatic structures in order to diagnose their pathologies. The violence of some sites is rooted in historical trauma; the unhealthy spatial behaviors of other spaces stem from political and economic ruthlessness. The places examined range from the Cloisters Museum in New York City and the Palestine Archaeological Museum (renamed the Rockefeller Museum) in Jerusalem to the grand Hostal de los Reyes Católicos in Santiago de Compostela, Spain, and Las Vegas casino resorts. Recognizing that a study of pathological spaces would not be complete without an investigation of digital structures, Wharton integrates into her argument an original consideration of the powerful architectures of video games and immersive worlds. Her work mounts a persuasive critique of popular phenomenological treatments of architecture.

Architectural Agents advances an alternative theorization of buildings’ agency—one rooted in buildings’ essential materiality and historical formation—as the basis for her significant intervention in current debates over the boundaries separating humans, animals, and machines.