Architects of the Culture of Death

عبارت "فرهنگ مرگ" به عنوان یک اصطلاح فراگیر که سقط جنین، اتانازی و سایر حملات به مقدسات زندگی را پوشش می دهد، معرفی شده است. در معماران فرهنگ مرگ، نویسندگان دونالد دیمارکو و بنجامین ویکر فرهنگ مرگ را به عنوان یک ایدئولوژی عمدی و بدخواهانه معرفی می کنند که توسط متفکران تأثیرگذار ترویج می شود که به طور خاص به اعتقاد اصلی اخلاق مسیحی در تقدس زندگی انسانی و وجود روح جاودانه انسان حمله می کنند. دیمارکو و ویکر در نثری علمی و در عین حال خواننده پسند، ریشه های فرهنگ مرگ را با معرفی 23 معمار آن، از جمله آین رند، چارلز داروین، کارل مارکس، ژان پل سارتر، آلفرد کینزی، مارگارت سانگر، جک کوورکیان بررسی می کنند. و پیتر سینگر.

با این وجود، این کتاب بدون امید نیست. اگر فرهنگ مرگ بر نگرش پراکنده به شخص و یک خسوف خداوند استوار باشد، آینده فرهنگ زندگی متکی بر درک و بازیابی انسان به عنوان یک شخص، و کشف مجدد خدای مهربان است. شخصیت گرایی جان پل دوم یک رشته روشنگر است که از میان معماران می گذرد و به عنوان یک پادزهر امیدوارکننده عمل می کند.

The phrase, "the Culture of Death", is bandied about as a catch-all term that covers abortion, euthanasia and other attacks on the sanctity of life. In Architects of the Culture of Death, authors Donald DeMarco and Benjamin Wiker expose the Culture of Death as an intentional and malevolent ideology promoted by influential thinkers who specifically attack Christian morality's core belief in the sanctity of human life and the existence of man's immortal soul. In scholarly, yet reader-friendly prose, DeMarco and Wiker examine the roots of the Culture of Death by introducing 23 of its architects, including Ayn Rand, Charles Darwin, Karl Marx, Jean-Paul Sartre, Alfred Kinsey, Margaret Sanger, Jack Kevorkian, and Peter Singer.

Still, this is not a book without hope. If the Culture of Death rests on a fragmented view of the person and an eclipse of God, the future of the Culture of Life relies on an understanding and restoration of the human being as a person, and the rediscovery of a benevolent God. The personalism of John Paul II is an illuminating thread that runs through Architects, serving as a hopeful antidote.