Archaeologies of Internment

توقیف زندانیان غیرنظامی و نظامی به یکی از ویژگی‌های رایج درگیری‌ها در قرن بیستم و تا قرن بیست و یکم تبدیل شد. اردوگاه‌های زندان، اگرچه اغلب با عجله ساخته می‌شوند و به همان سرعت تخریب می‌شوند، اما آثار خود را در پرونده‌های باستان‌شناسی بر جای گذاشته‌اند. به دلیل ماهیت موقت و زمینه‌های سیاسی اغلب حساس، مکان‌های اسارت یک چالش منحصر به فرد برای باستان شناسان و مدیران میراث است.

از آنجایی که باستان شناسان شروع به کشف بقایای مادی اسارت با استفاده از طیف وسیعی از روش ها کرده اند، این مطالعات میان رشته ای پتانسیل ارتباط خاطرات فردی و بحث های تاریخی را با بقایای مواد تکه تکه نشان داده است. .

Archaeologies of Internment طیف وسیعی از رویکردهای روش شناختی و نظری را در این زمینه در حال توسعه در یک جلد گرد هم می آورد. این کمک‌ها از نظر جغرافیایی و زمانی متنوع هستند، از زندانی شدن در جنگ جهانی دوم در اروپا و ایالات متحده گرفته تا جزایر زندان‌های جنگ داخلی یونان، اردوگاه‌های کار آفریقای جنوبی، و مراکز بازداشت مخفی حکومت نظامی آرژانتین و استاسی آلمان شرقی.

این مطالعات پیامدهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و عاطفی قدرتمندی دارند، به ویژه در جوامعی که خود روایت های تاریخی ستم و نسل کشی سرکوب شده اند. با تجمیع مجدد روایت‌های تاریخی با افراد و پایه‌گذاری آن‌ها در بقایای مادی، امید می‌رود که حداقل در برخی موارد به باستان‌شناسی‌های رهایی تبدیل شوند.

The internment of civilian and military prisoners became an increasingly common feature of conflicts in the twentieth century and into the twenty-first. Prison camps, though often hastily constructed and just as quickly destroyed, have left their marks in the archaeological record. Due to both their temporary nature and their often sensitive political contexts, places of internment present a unique challenge to archaeologists and heritage managers.

As archaeologists have begun to explore the material remains of internment using a range of methods, these interdisciplinary studies have demonstrated the potential to connect individual memories and historical debates to the fragmentary material remains.

Archaeologies of Internment brings together in one volume a range of methodological and theoretical approaches to this developing field. The contributions are geographically and temporally diverse, ranging from Second World War internment in Europe and the USA to prison islands of the Greek Civil War, South African labor camps, and the secret detention centers of the Argentinean Junta and the East German Stasi.

These studies have powerful social, cultural, political, and emotive implications, particularly in societies in which historical narratives of oppression and genocide have themselves been suppressed. By repopulating the historical narratives with individuals and grounding them in the material remains, it is hoped that they might become, at least in some cases, archaeologies of liberation.