Arbeitsbesprechungen: Interaktionsstruktur, Interaktionsdynamik und Konsequenzen einer sozialen Form

جلسات به بخشی جدایی ناپذیر از کار روزمره در جامعه مدرن و سازمان یافته ما تبدیل شده است. اگر نه برای همه، برای بسیاری از مردم، صرف نظر از اینکه عضو یک حلقه کیفیت در منطقه تولید خود هستند یا متعلق به مدیریت یک شرکت هستند، این درست است. استفاده گسترده از جلسات اغلب به عنوان بیانی از خود فهمی دموکراتیک و سبک های مدیریت مربوطه، یا در نتیجه تقسیم کار آشکار و سیستم های ارتباطی افقی مورد نیاز در سازمان ها در نتیجه دیده می شود. چه جلسات کارکنان، جلسات گروه پروژه، کنفرانس های تحریریه یا جلسات کمیته - در شرکت ها، ادارات، مدارس و انجمن ها همیشه افرادی هستند که با یکدیگر صحبت می کنند و کار خود را به این طریق انجام می دهند. چنین جلساتی گاهی از قبل برنامه ریزی می شود، گاهی به صورت بداهه در زمان کوتاهی انجام می شود، یا به طور معمول در همان زمان و در یک مکان برگزار می شود. خود شرکت‌کنندگان گاهی اوقات آنها را به‌عنوان یک اتلاف وقت آزاردهنده، گاهی به‌عنوان صحنه‌ای برای قرار دادن خود در نور مناسب، یا به‌عنوان فرصتی خوش‌آمد برای «در میان خود» بودن و رها کردن بخار می‌بینند. با این حال، جلسات نیز به عنوان رویدادهایی تلقی می شوند که در جریان آنها واقعیت اجتماعی (در قالب تصمیمات و نتایج) ایجاد می شود یا حداقل پیش بینی می شود. همیشه گفته می شود که کیفیت خاص خود را دارند، پویایی خاص. اغلب گفته می شود که اگر شما آنجا نبودید، نمی توانید توضیح دهید که چرا این یا آن نتیجه به دست آمد.

Besprechungen sind in unserer modemen, von Organisationen geprägten Gesell­ schaft ein fester Bestandteil des Arbeitsalltags geworden. Das gilt, wenn auch nicht rür alle, so doch rur viele Menschen, ganz gleich ob sie Mitglieder eines Qualitäts­ zirkels in ihrem Produktionsbereich sind oder der Geschäftsruhrung eines Unter­ nehmens angehören. Die weite Verbreitung von Besprechungen wird oft als Aus­ druck demokratischen Selbstverständnisses und entsprechender Führungsstile gese­ hen oder aber als Folge ausgeprägter Arbeitsteilung und der dadurch erforderlichen horizontalen Kommunikationssysteme innerhalb von Organisationen. Ob es sich um Dienstbesprechungen, Projektgruppentreffen, Redaktionskonferenzen oder Kommissionssitzungen handelt - in Unternehmen, Verwaltungen, Schulen und Vereinen finden sich immer wieder Personen zusammen, die miteinander reden und auf diese Weise ihre Arbeit verrichten. Solche Treffen werden zum Teil im voraus geplant, zum Teil kurzfristig improvisiert oder aber sie finden routinemäßig zur immer gleichen Zeit am immer gleichen Ort statt. Von den Beteiligten selbst wer­ den sie mal als lästige Zeitverschwendung betrachtet, mal als Bühne, um sich ins rechte Licht zu rücken, oder auch als willkommene Gelegenheit, um "unter sich" sein und Dampf ablassen zu können. Besprechungen gelten aber auch als Ereignis­ se, in deren Verlauf soziale Wirklichkeit (in der Form von Entscheidungen und Ergebnissen) hergestellt oder zumindest vorweggenommen wird. Dabei wird ihnen immer wieder eine eigene Qualität, eine besondere Dynamik nachgesagt. Wer nicht dabei war, so heißt es oft, dem kann man nicht erklären, wieso denn dieses oder jenes Ergebnis zustande gekommen ist.