Arator: Historia Apostolica (Translated Texts for Historians, 73)

Arator\'s Historia Apostolica، که با تأیید پاپ و با تحسین فراوان در سال 544 منتشر شد، یک شعر حماسی جذاب است که داستان را بازگو می کند. اعمال رسولان، که به وضوح از ردپای سبکی ورگیل و لوکان پیروی می کند. از سوی دیگر، این نیز شرح مفصلی است در مورد آنچه که آراتور به عنوان معنای پنهان متن کتاب مقدس درک کرده است که از طریق تکنیک تفسیر تمثیلی و با استفاده از تفسیر اوریگن، آمبروز، آگوستین و دیگران آشکار شده و آشکار شده است. روايت و تفسير متناوب در سرتاسر اثر تاثير شگفت‌انگيز دارند، زيرا رسولان پطرس و پولس به ماجراجويي‌هاي تبليغاتي جداگانه خود مي‌پردازند، و در نهايت در شهادت در روم نرون با هم متحد مي‌شوند.

ترجمه مقدمه ای قبل از آن با ارزیابی مجدد منابعی آغاز می شود که زندگی آراتور را شرح می دهد، به ویژه نگاهی تازه به رابطه او با مربی خود انودیوس. در ادامه به بررسی اهداف، روش ها و الهامات شاعر و بحث در مورد نگرش وی به بدعت های گذشته و حال پرداخته می شود. مقدمه با بررسی پیشگامانه «زندگی پس از مرگ» شعر آراتور به پایان می رسد و میزان تأثیر او را ترسیم می کند، همانطور که در نقل قول و کنایه، نسخه برداری از نسخه های خطی، و گنجاندن در کتابخانه های قرون وسطایی از قرن ششم تا یازدهم مشهود است. تأثیر آراتور بر چندین نویسنده بعدی، به ویژه Bede ارجمند، با جزئیات بیشتری در تعدادی از ضمیمه ها بررسی شده است. ترکیب شعر حماسی و تفسیر عرفانی آراتور ترکیبی پرمغز و نیرومند بود و محبوبیت شعر را تضمین کرد، به ویژه در میان راهبان انگلستان آنگلوساکسون و قاره کارولینژ.

Arator’s Historia Apostolica, published with papal approval and to great acclaim in 544, is an enthralling epic poem which retells the story of the Acts of Apostles, following clearly in the stylistic footsteps of Vergil and Lucan. On the other hand, it is also a detailed commentary on what Arator perceived to be the hidden meaning of the biblical text, divined and revealed through the technique of allegorical interpretation and drawing upon the exegesis of Origen, Ambrose, Augustine, and others. Narrative and commentary alternate throughout the work to enthralling effect, as the apostles Peter and Paul embark on their separate missionary adventures, eventually to be reunited in martyrdom in Nero’s Rome.

The translation is preceded by an introduction which begins with a re-evaluation of the sources which detail Arator’s life, in particular taking a fresh look at his relationship with his mentor Ennodius. There follow an examination of the poet’s aims, methods and inspirations and a discussion of his attitudes to heresies both past and present. The introduction ends with a ground-breaking examination of the ‘afterlife’ of Arator’s poem, mapping the extent of his influence, as evident in quotation and allusion, the copying of manuscripts, and inclusion in medieval libraries from the sixth century to the eleventh. Arator’s influence on several later authors, most notably the Venerable Bede, is explored in more detail in a number of appendixes. Arator’s combination of epic verse and mystical commentary was a heady and potent mix and ensured the poem’s popularity, not least among the monks of Anglo-Saxon England and the Carolingian continent.