ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Apuntes sobre la filosofía de la revelación de F.W.J. Schelling (1841-1842)

دانلود کتاب نکاتی درباره فلسفه وحی توسط F.W.J. شلینگ (1841-1842)

Apuntes sobre la filosofía de la revelación de F.W.J. Schelling (1841-1842)

مشخصات کتاب

Apuntes sobre la filosofía de la revelación de F.W.J. Schelling (1841-1842)

ویرایش:  
نویسندگان: , ,   
سری: Colección estructuras y procesos. Serie filosofía 
ISBN (شابک) : 9788498795141, 8498795141 
ناشر: Editorial Trotta 
سال نشر: 2014 
تعداد صفحات: v, 154 páginas
[149] 
زبان: Spanish 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 653 Kb 

قیمت کتاب (تومان) : 48,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 9


در صورت تبدیل فایل کتاب Apuntes sobre la filosofía de la revelación de F.W.J. Schelling (1841-1842) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب نکاتی درباره فلسفه وحی توسط F.W.J. شلینگ (1841-1842) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب نکاتی درباره فلسفه وحی توسط F.W.J. شلینگ (1841-1842)

فاجعه: آنچه که گفتن باقی می ماند، وقتی همه چیز گفته شد، خرابی گفتار، فروپاشی نوشتار، شایعه ای که زمزمه می کند، آنچه که بی باقی می ماند. همیشه در آینده، همیشه گذشته. تاریخی خارج از تاریخ بیایید زبان معمولی را فراموش کنیم: فقط یک تمرین عالی در کنایه (آیا می توانیم این نام را برای آن بگذاریم؟) نوشتن فاجعه را ممکن می کند. بیایید همه دیالکتیک ها را فراموش کنیم: فقط تمرین آکروباتیک، شدید و بیش از حد زبان (یک کلمه همیشه بیشتر از یک کلمه است) فکر فاجعه را ممکن می کند. تقریباً قصور، که باعث می‌شود زبان فراتر از خودش صحبت کند (لویناس می‌گوید زبان متعالی ناب بدون هیچ ارتباطی) موریس بلانشو را با مضامین هسته‌ای در آثارش به خواننده نزدیک‌تر می‌کند: انفعال به‌عنوان یک نیاز مملو از مسئولیت، به‌عنوان اشتیاق بی‌نام (من بدون من) که در برابر قدرت و ظلم با طرد و مقاومت و مبارزه پاسخ می دهد (فاجعه تنها چیزی است که سلطه را دور نگه می دارد). رابطه غیر متقابل با دیگری، همسایه (که بر من سنگینی می کند تا زمانی که خودم را به انفعال رادیکال باز کنم). دوستی به عنوان یک رابطه غیرقابل اندازه گیری (بیرون در گسست و در دست نیافتنی آن متحد می شود). تجربه غیرممکن مرگ (شکیبایی بی‌نهایت برای چیزی که هرگز برای همیشه انجام نمی‌شود)...

نوشته‌ای تکه‌تکه، اما نه بی‌آب: فکر فاجعه، بلانشو را به گفت‌وگوی انتقادی می‌کشاند، گاه با روانکاوی (که با توصیف زیبا و جذاب زندگی‌نامه‌ای «صحنه ابتدایی» و راز آن اشتباه گرفته می‌شود)، گاهی با هگل (آن دشمن اجتناب‌ناپذیر)، و مهم‌تر از همه با هایدگر (توسل به ریشه‌شناسی همیشه در میان). بلکه در طنین خلاقانه با نیچه، کافکا، ملویل، هولدرلین، مالارمه، والری و رنه شار.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Desastre: lo que queda por decir cuando se ha dicho todo, ruina del habla, desfallecimiento de la escritura, rumor que murmura, lo que resta sin resto; siempre por venir, siempre pasado; histórico fuera-de-la-historia. Olvidémonos del lenguaje ordinario: solo un ejercicio sublime de ironía (¿se le puede dar ese nombre?) hace posible la escritura del desastre. Olvidémonos de toda dialéctica: solo un ejercicio acrobático, intenso y excesivo del lenguaje (una palabra es siempre más que una palabra) posibilita un pensamiento del desastre.

A través de este pensamiento, sustentado en una escritura fragmentaria, casi aforística, que hace hablar al lenguaje más allá de sí mismo (lenguaje de pura trascendencia sin correlato alguno, diría Levinas) acerca Maurice Blanchot al lector a temas nucleares en su obra: la pasividad como exigencia cargada de responsabilidad, como pasión anónima (yo sin yo) que ante el poder y la opresión responde con el rechazo, la resistencia y el combate (el desastre es lo único que mantiene a distancia el dominio); la relación de no reciprocidad con el otro, el prójimo (que pesa sobre mí hasta abrirme a la radical pasividad); la amistad como relación inconmensurable (el afuera unido en su ruptura y en su inaccesibilidad); la experiencia imposible de la muerte (paciencia infinita de aquello que no se realiza nunca de una vez por todas)…

Escritura fragmentaria, mas no estanca: el pensamiento del desastre arrastra a Blanchot a un diálogo crítico, por momentos con el psicoanálisis (arrumbado por la bella y arrebatadora descripción, autobiográfica, de una «escena primitiva» y su secreto), por momentos con Hegel (ese enemigo inevitable), y sobre todo con Heidegger (el recurso a la etimología siempre en entredicho); pero también, en resonancia creadora con Nietzsche, Kafka, Melville, Hölderlin, Mallarmé, Valéry y René Char.





نظرات کاربران