Approaching Disappearance

موریس بلانشو (1907–2003)، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های ادبیات قرن بیستم فرانسه، مقالات و داستان‌های متنوعی را تولید کرد که پیچیدگی‌های آثار ادبی را منعکس می‌کرد. توصیف او از نویسندگی پیوسته به تعدادی از مضامین مانند تنهایی، انفعال، بی تفاوتی، گمنامی و غیبت بازمی گردد – نیروهایی که با نویسنده و همچنین خواننده، خود متن و روابط بین این سه روبه رو می شوند. از نظر بلانشو، ادبیات شامل حرکتی به سوی ناپدید شدن است، جایی که فرد در خطر از دست دادن خود است. بلانشو می‌گوید، اما چنین فداکاری ذاتی در عمل نوشتن است. نزدیک شدن به ناپدید شدن مسئله ناپدید شدن را در آثار انتقادی بلانشو بررسی می کند و سپس به پنج روایت می پردازد که بازتابی منحصر به فرد در مورد تهدید ناپدید شدن و مطالبات ادبیات ارائه می دهد – اثری از فرانتس کافکا، خورخه لوئیس بورخس، لوئیس. -رنه دس فورتس و ناتالی ساراوت.

Maurice Blanchot (1907–2003), one of the most influential figures of twentieth-century French literature, produced a wide variety of essays and fictions that reflect on the complexities of literary work. His description of writing continually returns to a number of themes, such as solitude, passivity, indifference, anonymity, and absence—forces confronting the writer, but also the reader, the text itself, and the relations between the three. For Blanchot, literature involves a movement toward disappearance, where one risks the loss of self; but such a sacrifice, says Blanchot, is inherent in the act of writing. Approaching Disappearance explores the question of disappearance in Blanchot's critical work and then turns to five narratives that offer a unique reflection on the threat of disappearance and the demands of literature—work by Franz Kafka, Jorge Luis Borges, Louis-René Des Forêts, and Nathalie Sarraute.