Applied Methods of Structural Reliability

یک ربع قرن از زمانی که من اولین دوره آموزشی خود را در زمینه قابلیت اطمینان سازه برای دانشجویان فارغ التحصیل در دانشگاه واترلو در کانادا گذراندم می گذرد. از آن زمان به بعد دوره ها و سمینارهای زیادی را برای دانشجویان، محققان، طراحان و مهندسان سایت که علاقه مند به قابلیت اطمینان هستند برگزار کرده ام. من همچنین در پروژه‌های متعددی که نیاز به راه‌حل‌های قابلیت اطمینان بود، شرکت کردم و مسئولیت آن‌ها را بر عهده داشتم. در طی آن دوره، دامنه قابلیت اطمینان سازه به تدریج بزرگ شد و به بخش مهمی از نظریه قابلیت اطمینان عمومی تبدیل شد. اولاً، آشکار است که سازه های باربر نباید اهداف منزوی مورد علاقه باشند، و در نتیجه، تأسیسات ثابت باید مورد مطالعه قرار گیرند. دوم، یک شاخه مهندسی جدید پدید آمده است - مهندسی قابلیت اطمینان. این دو واقعیت جنبه‌های جدیدی را برجسته کرده‌اند و رویکردهای جدیدی را به نظریه و کاربردها خواسته‌اند. من همیشه در سخنرانی‌هایم بیان می‌کنم که تئوری قابلیت اطمینان چیزی جز قضاوت مهندسی ریاضی نیست. در واقع، به لطف احتمالات و آمار، و همچنین کامپیوترها، دانش تجربی به دست آمده توسط تجربه ساخت و ساز بشر می تواند به یک الگوی تفکر منطقی تبدیل شود، که بتواند نتیجه گیری کند و رفتار نهادهای مهندسی را پیش بینی کند. این شیوه تفکر به شبکه‌ای پیچیده تبدیل شده است که توسط قوانین خاصی به هم مرتبط شده است، که به نوعی می‌توان آن را نوعی گرامر قابلیت اطمینان در نظر گرفت. ما می توانیم بسیاری از مفاهیم دستوری را در ساختار کلی تئوری قابلیت اطمینان تشخیص دهیم.

A quarter of the century has elapsed since I gave my first course in structural reliability to graduate students at the University of Waterloo in Canada. Since that time on I have given many courses and seminars to students, researchers, designers, and site engineers interested in reliability. I also participated in and was responsible for numerous projects where reliability solutions were required. During that period, the scope of structural reliability gradually enlarged to become a substantial part of the general reliability theory. First, it is apparent that bearing structures should not be isolated objectives of interest, and, consequently, that constntCted facilities should be studied. Second, a new engineering branch has emerged -reliability engineering. These two facts have highlighted new aspects and asked for new approaches to the theory and applications. I always state in my lectures that the reliability theory is nothing more than mathematized engineering judgment. In fact, thanks mainly to probability and statistics, and also to computers, the empirical knowledge gained by Humankind's construction experience could have been transposed into a pattern of logic thinking, able to produce conclusions and to forecast the behavior of engineering entities. This manner of thinking has developed into an intricate network linked by certain rules, which, in a way, can be considered a type of reliability grammar. We can discern many grammatical concepts in the general structure of the reliability theory.