Application of Monoclonal Antibodies in Tumor Pathology

توسعه آنتی‌بادی‌های مونوکلونال برای آنتی‌ژن‌های مرتبط با تومور انسانی، کاربرد تکنیک‌های ایمونوهیستوشیمی را برای تجزیه و تحلیل بافت‌های برداشته شده با جراحی تسهیل کرده است. در طول چند سال گذشته، این رویکرد توسط تعداد فزاینده‌ای از محققین برای تجزیه و تحلیل سلول‌های بدخیم استفاده شده است. اگرچه آنتی‌بادی‌های مونوکلونال به آنتی‌ژن‌های مرتبط با تومور هنوز به معرف‌های معمولی در آسیب‌شناسی ایمنی تبدیل نشده‌اند، اما اطلاعات جدیدی را ارائه کرده‌اند که نمی‌توان با آنتی‌سرم‌های مرسوم یا روش‌های هیستوشیمیایی به دست آورد. نمونه های زیر نمونه هایی نماینده هستند. آنتی ژن های مرتبط با تومور شناسایی شده اند که توزیع محدودی را در بافت های طبیعی نشان می دهند و بنابراین ممکن است نشانگرهای مفیدی برای تصویربرداری رادیویی و اهداف مناسب برای ایمونوتراپی را نشان دهند. علی‌رغم تفاوت‌های جدول ناشناخته با رویکردهای هیستوپاتولوژیک مرسوم، ژنیت ناهمگن در مشخصات آنتی ژنی سلول‌های تومور در یک ضایعه، در ضایعات اتولوگ برداشته شده از مکان‌های آناتومیک مختلف از یک بیمار خاص و در ضایعات برداشته شده از بیماران مختلف یافت شده است. فنوتیپ‌هایی از سلول‌های تومور شناسایی شده‌اند که با بیولوژی سلول‌های تومور و با سیر بالینی بیماری مرتبط هستند. از نقطه نظر عملی، استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال در آسیب شناسی ایمنی، تعاملات بین پاتولوژیست ها و ایمونولوژیست ها را افزایش داده است، همانطور که در کتاب حاضر نمونه ای از آن است. چنین تعاملاتی به کاربرد تحقیقات پایه برای مشکلات بالینی کمک کرده است. فصل این کتاب بررسی‌های انجام شده با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال به آنتی‌ژن‌های بیان شده توسط انواع مختلف سلول‌های طبیعی و بدخیم انسانی را مورد بحث قرار می‌دهد.

The development of monoclonal antibodies to human tumor associated antigens has greatly facilitated the application of immunohistochemical techniques to analyze surgically removed tissues. During the last few years this approach has been utilized by a progressively increasing number of investigators to analyze malignant cells. Although monoclonal antibodies to tumor associated antigens have not become yet routine reagents in immunopathology, they have provided new information which could not be obtained with conventional antisera or histochemical procedures. The following are representative examples. TUmor associated antigens have been identified which display a restricted distribution in normal tissues and therefore may represent useful markers for radio­ imaging and appropriate targets for immunotherapy. In spite of undetec­ table differences with conventional histopathological approaches hetero­ geneity has been found in the antigenic profile of tumor cells within a lesion, in autologous lesions removed from different anatomic sites from a given patient and in lesions removed from different patients. Phenotypes of tumor cells have been identified which correlate with the biology of tumor cells and with the clinical course of the disease. From a practical view point the use of monoclonal antibodies in immunopathology has enhanced interactions between pathologists and immunologists, as exemplified by the present book. Such interactions have contributed to the application of basic research to clinical problems. The chapter of this book discuss investigations performed with monoclonal antibodies to antigens expressed by various types of normal and malignant human cells.