ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Apocalypse 1945: The Destruction of Dresden

دانلود کتاب آخرالزمان 1945: نابودی درسدن

Apocalypse 1945: The Destruction of Dresden

مشخصات کتاب

Apocalypse 1945: The Destruction of Dresden

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9780958760218, 0958760217 
ناشر: Focal Point Publications 
سال نشر: 1995 
تعداد صفحات: 338 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 48,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 1


در صورت تبدیل فایل کتاب Apocalypse 1945: The Destruction of Dresden به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب آخرالزمان 1945: نابودی درسدن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب آخرالزمان 1945: نابودی درسدن

ساعت 10:10 شب در شب 13 و 14 فوریه 1945، R.A.F. Master Bomber دستور مرموز را پخش کرد: "کنترل کننده به Plate-Rack Force: وارد شوید و طبق برنامه ریزی شده، T.I. های قرمز را بمباران کنید." حمله بد شهرت به درسدن آغاز شده بود. شهر مورد نظر یکی از بزرگترین شهرهای آلمان بود، اما به تنهایی هیچ صنعت بزرگ جنگی را توسعه نداده بود. مقامات آلمانی آن را به مرکزی برای تخلیه سربازان مجروح تبدیل کرده بودند و تا فوریه 1945 اکثر مدارس، رستوران ها و ساختمان های عمومی به بیمارستان های نظامی تبدیل شدند. در انتخاب درسدن برای این منظور، دولت آلمان احتمالا امیدوار بود که این شهر، یکی از زیباترین شهرهای اروپا، که اغلب به دلیل سبک معماری باروک برازنده اش با فلورانس مقایسه می شود، از توجه بمب افکن های متفقین در امان بماند. در سال 1945، این افسانه عمیقاً در ذهن مردم جا افتاده بود که درسدن شهری است که هرگز بمباران نخواهد شد. قرار نبود اینگونه شود. در فوریه 1945، در حالی که ارتش شوروی در تهاجم خود به سیلسیا و پروس شرقی، پیشروی‌های مهیبی را انجام می‌داد، و زمانی که مدیران سیاسی و نظامی جنگ در یالتا گرد هم می‌آمدند، آقای وینستون چرچیل به شدت به نمایش قدرت تهاجمی و قدرت خود نیاز داشت. تمایل او برای کمک به روس ها در حرکت آنها به سمت غرب. درسدن، "هدف باکره" تنها هفت مایل پشت جبهه شرقی، قربانی میل آقای چرچیل برای یک ضربه دیدنی شد. با ترکیبی از تأخیرها و آب و هوای بد، این حمله، اوج حمله هوایی استراتژیک علیه آلمان، و کوبنده ترین حمله هوایی جنگ، تا روزی که آقای چرچیل از یالتا خارج شد، انجام نشد. شهر بی دفاع بود -- هیچ اسلحه ای نداشت و حتی نیروی جنگنده شبانه آلمانی با تاکتیک های درخشان فرماندهی بمب افکن در فریب و حیله زمین گیر شد. هیچ پناهگاه مناسبی برای حمله هوایی نداشت. در شب حمله، درسدن علاوه بر جمعیت 630000 نفری خود، محل اقامت صدها هزار پناهجو از سیلسیا، پروس شرقی و غرب آلمان بود. تا 100000 نفر، شاید بیشتر، در دو تا سه ساعت کشته شدند، آن شب زنده زنده سوزانده شدند. با این حال، تا زمانی که اولین کتاب نویسنده درباره آن در سال 1963 منتشر شد، یورش به درسدن به ندرت در شاخص های رسمی جنگ قرار گرفت. روی این فاجعه حجابی کشیده شده بود. چرا این سکوت رسمی در مورد فاجعه درسدن برقرار شد؟ مطمئناً بی اعتباری اندکی بر افسران و مردان نیروهای بمب افکن منعکس شد. به طور مساوی دو فرمانده، سر آرتور هریس و ژنرال کارل اسپاتز، بی‌سابقه عمل نمی‌کردند. دستورات و دستوراتي كه در مقابل آنها قرار مي گرفت به طرز دردناکي واضح بود. نخست‌وزیر بریتانیا که به دلیل انزجار خارجی‌ها در این کشتار جدید در روز سنت ولنتاین خشمگین شده بود، حتی قبل از پایان جنگ، دقیقه‌ای با عصبانیت به رئیس ستاد خود نوشت و گفت: «ویرانی درسدن همچنان یک موضوع است. پرس و جو علیه انجام بمباران متفقین.» از همین دقیقه فراموش‌شده است که زیرنویس این گزارش مستند گرفته شده است. برای اولین بار، داستان کامل، بدون حذف چیزی، از پیشینه تاریخی این ضربه ظالمانه و پیامدهای سیاسی غیرمنتظره آن بیان می شود. تحقیقات سه ساله اول و اکنون چهل ساله در انگلستان، آلمان و ایالات متحده آمریکا و همکاری فعال مقامات نظامی در لندن، واشنگتن و مسکو، شرح مفصلی از این فاجعه ارائه می دهد.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

AT 10.10 P.M. ON THE NIGHT of February 13-14, 1945 the R.A.F. Master Bomber broadcast the cryptic order: 'Controller to Plate-Rack Force: Come in and bomb glow of red T.I.s as planned.' The ill-famed attack on Dresden had begun. The target city was among Germany's largest, but it alone had developed no single major war industry. The German authorities had made it a centre for the evacuation of wounded servicemen, and by February 1945 most schools, restaurants, and public buildings had been converted into military hospitals. In selecting Dresden for this purpose, the German government probably hoped that this, one of the most beautiful cities in Europe, often compared with Florence for its graceful Baroque architectural style, would be spared the attentions of the allied bombers. By 1945, the legend was deeply entrenched in the population's mind that Dresden was a city that would never be bombed. It was not to be. In February 1945, with the Soviet armies making striking advances in their invasion of Silesia and East Prussia, and when the war's political and military directors were meeting at Yalta, Mr Winston Churchill was urgently in need of some display both of his offensive strength and of his willingness to assist the Russians in their drive westwards. Dresden, the 'virgin target' just seven miles behind the eastern Front, became the victim of Mr Churchill's desire for a spectacular blow. By a combination of delays and poor weather, the raid, the climax of the strategic air offensive against Germany, and the most crushing air-raid of the war, was not delivered until the day that Mr Churchill was departing from Yalta. The city was undefended -- it had no guns, and even the German night-fighter force was grounded by Bomber Command's brilliant tactics of deception and trickery. It had no proper air-raid shelters. On the night of the attack, Dresden was housing hundreds of thousands of refugees from Silesia, East Prussia, and from western Germany in addition to its own population of 630,000. Up to 100,000 people, perhaps more, were killed in two to three hours, burned alive, that night. Yet until the author's first book on it appeared in 1963 the raid on Dresden scarcely figured in any official indices of the war. A veil had been drawn across this tragedy. Why was there this official silence about the Dresden tragedy? Certainly little discredit reflected on the officers and men of the bomber forces; equally the two commanders, Sir Arthur Harris and General Carl Spaatz, were not acting out of hand. The directives and orders confronting them were painfully clear. Stung by foreign revulsion at this new St. Valentine's Day Massacre, the British Prime Minister - who had ordered it - penned an angry minute to his Chief of Staff, even before the war ended, rasping that, ''The Destruction of Dresden remains a query against the conduct of Allied Bombing.'' It is from this remarkably forgetful minute that the subtitle of this documentary account is taken. For the first time, the full story, ommitting nothing, of the historical background to this cruel blow and of its unexpected political consequences, is told. First three, and now forty years' research in England, Germany, and the U.S.A., and the active cooperation of the military authorities in London, Washington, and Moscow, produce a detailed account of this tragedy.





نظرات کاربران