Anyuan: Mining China’s Revolutionary Tradition

چگونه مسیر شگفت انگیز انقلاب کمونیستی چین را توضیح دهیم؟ چرا مسیری متفاوت از نمونه روسی خود در پیش گرفته است؟ الیزابت پری پیشنهاد می‌کند که پاسخ در توسعه خلاقانه کمونیست‌های چینی و به کارگیری منابع فرهنگی در طول به قدرت رسیدن انقلابی و پس از آن نهفته است. «موقعیت فرهنگی» و «حمایت فرهنگی» ماهرانه از سوی مائو تسه تونگ، رفقا و جانشینان او، به ساختن سیاستی کمک کرد که در آن یک نظام کمونیستی که زمانی بیگانه بود، به عنوان «چینی» شناخته شده پذیرفته شد. پری این روند را از طریق مطالعه موردی معدن زغال سنگ Anyuan دنبال می کند، مکانی که مائو و دیگر رهبران اولیه حزب کمونیست چین در آغاز انقلاب خود یک جنبش کارگری با نفوذ را بسیج کردند و تاریخ آن بعداً به سنگ محک صحت سیاسی تبدیل شد. ” در جمهوری خلق چین. آنیوان که زمانی به عنوان «مسکو کوچک چین» شناخته می‌شد، به مرور زمان نماد یک سنت انقلابی متمایز چینی شد. با این حال، معانی آن سنت به شدت مورد بحث باقی می‌ماند، زیرا چینی‌های معاصر درباره گذشته انقلابی خود در جستجوی آینده‌ای سیاسی جدید بحث می‌کنند.

How do we explain the surprising trajectory of the Chinese Communist revolution? Why has it taken such a different route from its Russian prototype? An answer, Elizabeth Perry suggests, lies in the Chinese Communists’ creative development and deployment of cultural resources – during their revolutionary rise to power and afterwards. Skillful “cultural positioning” and “cultural patronage,” on the part of Mao Zedong, his comrades and successors, helped to construct a polity in which a once alien Communist system came to be accepted as familiarly “Chinese.” Perry traces this process through a case study of the Anyuan coal mine, a place where Mao and other early leaders of the Chinese Communist Party mobilized an influential labor movement at the beginning of their revolution, and whose history later became a touchstone of “political correctness” in the People’s Republic of China. Once known as “China’s Little Moscow,” Anyuan came over time to symbolize a distinctively Chinese revolutionary tradition. Yet the meanings of that tradition remain highly contested, as contemporary Chinese debate their revolutionary past in search of a new political future.