Antonin Artaud’s Alternate Genealogies: Self-Portraits and Family Romances

بیشتر خوانندگان آنتونین آرتو را به عنوان نظریه پرداز تئاتر و نمایشنامه نویس، کارگردان و بازیگر manqué می شناسند. اکنون، مطالعه بسیار بدیع جان سی استوت، آرتو را به عنوان نویسنده و نظریه پرداز زندگی نامه معرفی می کند.

در Alternate Genealogies Stout دو مشغله جداگانه اما مرتبط با یکدیگر را در آثار آرتو تحلیل می کند: خودنگاره و عاشقانه خانوادگی. او نشان می دهد که چگونه آرتو، در چندین متن مهم اما نسبتاً نادیده گرفته شده، داستان زندگی شخصیت های تاریخی و ادبی را که با آنها همذات پنداری می کند، بازنویسی می کند (مثلاً پائولو اوچلو، آبلار، ون گوگ و فرانچسکو سانچی اثر شلی) در تلاش برای بازآفرینی خود از طریق تصویر یا زندگی دیگری در سرتاسر کتاب استاوت بر تلاش‌های آرتو برای بازیابی حسی از خود که از او فرار می‌کند و تسلط بر فرآیند تولیدمثل با بازآفرینی خانواده در - و به عنوان - خیال‌پردازی‌های خودش از آن تمرکز می‌کند. با این تحقیق، جان سی استوت به میزان قابل توجهی به درک ما از آرتو افزوده است.

کتاب او بسیار مورد قدردانی محققان تئاتر، متخصصان آرتو، فرویدیان، لکانی ها و نظریه پردازان و دست اندرکاران نویسندگی زندگی قرار خواهد گرفت.

Most readers know Antonin Artaud as a theorist of the theatre and as a playwright, director and actor manqué. Now, John C. Stout’s highly original study installs Artaud as a writer and theorist of biography.

In Alternate Genealogies Stout analyzes two separate but interrelated preoccupations central to Artaud’s work: the self-portrait and the family romance. He shows how Artaud, in several important but relatively neglected texts, rewrites the life stories of historical and literary figures with whom he identifies (for example, Paolo Ucello, Abelard, Van Gogh and Shelley’s Francesco Cenci) in an attempt to reinvent himself through the image, or life, of another. Throughout the book Stout focusses on Artaud’s struggles to recover the sense of self that eludes him and to master the reproductive process by recreating the family in — and as — his own fantasies of it. With this research John C. Stout has added considerably to our understanding of Artaud.

His book will be much appreciated by theatre scholars, Artaud specialists, Freudians, Lacanians and both theorists and practitioners of life writing.