Antimalarial Drug II: Current Antimalarial and New Drug Developments

ساخت این جلد بر اساس دو اعتقاد شخصی هدایت شده است. تجربه در زمینه شیمی درمانی تجربی، چه در صنعت داروسازی و چه در دانشگاه، ما را متقاعد کرده است که پیشرفت های اخیر تکنولوژی کوانتومی در بیوشیمی، زیست شناسی مولکولی، و ایمنی شناسی اجازه می دهد و در واقع، استفاده فزاینده ای از توسعه منطقی دارو را در آینده ضروری می کند. از آنچه تاکنون مرسوم بوده است. بنابراین، در بخش اول، ما از همکاران خود خواستیم تا مرورهای دقیقی را در مورد بیولوژی انگل‌های مالاریا و ارتباط آنها با میزبان‌هایشان، روش‌های آزمایشی از جمله تکنیک‌های کشت که برای مصرف دارو از غربالگری اولیه تا کارآزمایی بالینی ضروری است، ارائه دهند. توجه به مقاومت دارویی ضد مالاریا دومین اعتقاد ما این است که بسیاری از پژوهشگران از درس گرفتن از گذشته بیزارند. به همین دلیل از مشارکت کنندگان قسمت 2 این جلد خواستیم تا ادبیات پراکنده اما حجیم را در مورد آن دسته از گروه های شیمیایی که در حال حاضر داروهای ضد مالاریا را برای استفاده بالینی ارائه کرده اند، به طور کامل بررسی کنند. از تاریخچه رشد آنها و مشکلاتی که با آنها در انسان به وجود آمده است می توان چیزهای زیادی آموخت. اگر بتوان آنها را به روش های بهتری نسبت به حال حاضر مستقر کرد، در واقع برخی ممکن است هنوز چیزهای زیادی برای ارائه داشته باشند. این سوال توسط چندین نویسنده مطرح شده است.

The construction of this volume has been guided by two personal convictions. Experience in the field of experimental chemotherapy, both in the pharmaceutical industry and academia, has convinced us that recent quantum technological advances in biochemistry, molecular biology, and immunology will permit and, indeed, necessitate an increasingly greater use of rational drug development in the future than has been the custom up to now. In Part l, therefore, we asked our contributors to provide detailed reviews covering the biology of the malaria parasites and their relation with their hosts, the experimental procedures including culture techniques that are necessary to take a drug from primary screening to clinical trial, and an account of antimalarial drug resistance. Our second conviction is that many research workers are all too loath to learn from the lessons of the past. For this reason we asked the contributors to Part 2 of this volume to review very thoroughly the widely scattered but voluminous literature on those few chemical groups that have provided the antimalarial drugs in clinical use at the present time. Much can be learned from the history of their development and the problems that have arisen with them in man. Some indeed may still have much to offer if they can be deployed in better ways than they are at present. This question has been taken up by several authors.