Antike Revisionen des Vergil und Ovid: 427. Sitzung am 15. März 2000 in Düsseldorf

لوکیان ساموساتا در حدود سال‌های 160 تا 170 هجری قمری نقل می‌کند. رمان طنز «داستان‌های واقعی» (aAq31) اولقیقلما) نوشته است که زمانی از ستون‌های هراکلس به حرکت در آمد تا دریا را به کجا ختم می‌کند و اوضاع را با مردمانی که در آن سوی زندگی می‌کنند چگونه است. در سفر بر فراز دریا، از طریق هوا و بار دیگر بر روی دریا، به جزیره مبارکه نیز آمد. او در آنجا با همه قهرمانان، همه شرکت کنندگان در راهپیمایی علیه تروا و بسیاری از شخصیت های مشهور اساطیری و تاریخ اقوام مختلف، از جمله فیلسوفان سقراط، آریستیپوس و اپیکور و پیروان سخت نوش آنها ملاقات کرد. افلاطون حضور نداشت، زیرا در شهری که خودش اختراع کرده بود، بر اساس قانون اساسی ایالتی که طراحی کرده بود و قوانینی که اختراع کرده بود، زندگی می کرد. رواقیون نیز غایب بودند، زیرا آنها همچنان در حال صعود به ارتفاعات پرشتاب فضیلت بودند. در مورد دانشگاهیان گفته شد که اگرچه می‌خواهند بیایند، اما همچنان نگه داشته‌اند و فکر می‌کنند (En:EXElV OE EU Kat OlaOKEn:u:03m); زیرا آنها حتی نمی توانستند اطمینان حاصل کنند که آیا چنین جزیره ای اصلا وجود دارد یا خیر، اما به ویژه از قضاوت رادامانتیس می ترسیدند، زیرا خودشان حتی امکان قضاوت را لغو کرده بودند. لوسیان پس از دو سه روز ماندن ادامه می دهد، نزد هومر شاعر رفت و او را از جمله موارد دیگر یافت

Lukian von Samosata erzählt in seinem etwa zwischen 160 und 170 n. ehr. geschriebenen satirischen Roman ,Wahre Geschichten' (aAq31) olqyqllma), daß er einmal von den Säulen des Herakles aus in See stach, um zu erkunden, wo der Ozean ende und wie es mit den jenseits wohnenden Menschen stehe. Auf seiner Fahrt übers Meer, durch die Luft und wieder übers Meer sei er auch auf die Insel der Seligen gekommen. Dort habe er alle Heroen, alle Teilnehmer am Zug gegen Troia und viele berühmte Persönlichkeiten aus der Mythologie und der Geschichte verschiedener Völker angetroffen, darunter auch die Philo­ sophen Sokrates, Aristipp und Epikur und ihre trinkfesten Anhänger. Platon sei nicht zugegen gewesen, da er ja in der von ihm selbst erdichteten Stadt unter der von ihm entworfenen Staatsverfassung und den von ihm erfundenen Gesetzen lebe. Auch die Stoiker hätten gefehlt, da sie noch immer im Anstieg zur steilen Höhe der Tugend begriffen seien. Von den Akademikern habe es geheißen, daß sie zwar kommen wollten, aber noch immer an sich hielten und nachdächten (En:EXElV OE EU Kat OlaOKEn:u:03m); denn sie könnten noch nicht einmal Gewißheit darüber erlangen, ob es denn eine solche Insel überhaupt gebe, ganz besonders aber fürchteten sie das Gericht vor Rhadamanthys, da sie selbst doch sogar die Möglichkeit, ein Urteil zu fällen, aufgehoben hätten. Nach zwei oder drei Tagen Aufenthalt habe er, so fährt Lukian fort, sich zu dem Dichter Homer begeben und ihn u. a.