Antietam: Essays on the 1863 Maryland Campaign

اهمیت نسبی مبارزات جنگ داخلی موضوعی قابل بحث در بین مورخان و علاقه مندان است. گتیزبورگ، ویکسبورگ و آتلانتا طرفداران خود را دارند. گتیزبورگ مطمئناً قدرت خود را در تخیل عمومی حفظ می کند. اخیراً این پیشنهاد مطرح شده است که هیچ مبارزات یا نبردی به تنهایی جنگ را تعیین نکرده و یا حتی جهت آن را به طرز محسوسی تغییر نداده است. اگر هر نبردی یک خط تقسیم بود، آنتی‌تام یک رقیب محکم است. در هیچ کمپین دیگری، عناصر سیاسی، دیپلماتیک و نظامی به این اندازه برای کنفدراسیون همسو نبودند. با این حال عقب نشینی لی پس از نبرد وحشتناک در سپتامبر 1862 همه چیز را تغییر داد. بریتانیای کبیر افکار دومی در مورد مداخله داشت. آبراهام لینکلن اعلامیه رهایی را صادر کرد. و ارتش لی، در حالی که در میدان های دیگر پیروز بودند، ثابت کردند که شکست ناپذیر نیستند. در طول سال‌ها، آنتی‌تام بدترین کشتار یک روزه در تاریخ آمریکا باقی مانده است. تلفات وحشتناک در میدان ذرت، وست وودز، و جاده غرق شده هنوز خواننده را وحشتناک می کند. قمار لی در برابر فاجعه و امتناع غیرقابل توضیح جورج مک‌کلن از فشار بر مزیت خود همچنان یک گیج است.

The relative importance of Civil War campaigns is a matter for debate among historians and buffs alike. Gettysburg, Vicksburg, and Atlanta have their advocates. Gettysburg certainly maintains its hold on the popular imagination. More recently has come the suggestion that no single campaign or battle decided the war or even appreciably altered its direction. If any one battle was a dividing line, Antietam is a solid contender. In no other campaign were the political, diplomatic, and military elements aligned so favorably for the Confederacy. Yet Lee's retreat after the terrible battle in September 1862 changed everything. Great Britain had second thoughts about intervention; Abraham Lincoln issued the Emancipation Proclamation; and Lee's army, while victorious on other fields, proved not to be unbeatable. Across the years, Antietam remains the worst one-day slaughter in American history. The ghastly losses in the Cornfield, the West Woods, and the Sunken Road still appall the reader. Lee's gamble against disaster and George McClellan's inexplicable refusal to press his advantage remain puzzlements.