Anti-Colonial Solidarity: Race, Reconciliation, and MENA Liberation

همبستگی ضد استعماری: نژاد، آشتی، و آزادی منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا با نژادپرستی مردم خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) از دیدگاه جهانی مواجه است. جورج فورلاس راه‌هایی را نقد می‌کند که شرق‌شناسی، نژادپرستی، و استعمار به‌صورت مشارکتی ظهور کردند و مناظر خیالی خاورمیانه را که اخیراً مجدداً طبقه‌بندی شده‌اند، ارائه کردند. این نقد همچنین امکان را روشن می کند، چه در گذشته ای که توسط پالمپسست استعماری پنهان شده است، و چه در حال حاضر از طریق موارد مثالی از همبستگی MENA که به عنوان راهنمای آنچه ممکن است از طریق هماهنگی مؤثر و شیوه های معناسازی به دست آید، عمل می کند. از این رو، نویسنده در رویارویی با مشکل نژادپرستی، شرایط امکان همبستگی میان مردمان خاورمیانه و شمال آفریقا و عموماً مردمان تحت سلطه را که در برابر خصلت چرخه‌ای سلطه خشونت‌آمیز که قدرت استعماری را حداقل از سال 1492 تعریف کرده، مقاومت می‌کند. /span>

به جای ارائه طرحی برای یک جامعه آزاد منظم، همبستگی ضد استعماری آنچه را که برای ایجاد یک جمع باز که در برابر جهان گرایی سفت و سخت، و همچنین شیء سازی مقاومت می کند، مورد نیاز است و روابط متقابل با دیگران و محیط را در اولویت قرار می دهد، بررسی می کند. رد روایات شرق‌شناسانه و نقد همبستگی که امکانات دفاعی را برای مردم خاورمیانه و شمال آفریقا فراتر از سیاست شناسایی ناکافی و در عین حال ضروری، همبستگی ضد استعماری روشن می‌کند. فراخوانی برای اقدام برای مردم منا، و به طور کلی مردم تحت انقیاد، برای بازپس گیری خود و تاریخ خود از تله های سلطه استعمار.

Anti-Colonial Solidarity: Race, Reconciliation, and MENA Liberation confronts the racialization of Middle-Eastern and North African (MENA) perceived peoples from a global perspective. George Fourlas critiques the ways that orientalism, racism, and colonialism cooperatively emerged and afforded the imaginary landscapes of the recently recategorized Middle East. This critique also clarifies possibility, both in a past that has been obscured by the colonial palimpsest, and in the present through exemplary cases of MENA solidarity that act as guideposts for what might be achieved through effective coordination and meaning-making practices. Hence, in confronting the problem of racialization, the author reflects on the conditions of the possibility of a solidarity amongst MENA peoples, and subjugated peoples more generally, that resists the cyclical character of violent domination which has defined colonial power since at least 1492.

Rather than offer a blueprint for a well-ordered free society, however, Anti-Colonial Solidarity explores what is required to enact an open-ended collectivity that resists rigid universalism, as well as reification, and prioritizes reciprocal relations with others and the environment. At once a rejection of orientalist narratives and a critique of solidarity that illuminates defensive possibilities for MENA people beyond the insufficient, yet still necessary, politics of recognition, Anti-Colonial Solidarity is a call to action for MENA people, and subjugated people more generally, to reclaim ourselves and our history from the trappings of colonial domination.