Anonymity in Eighteenth-Century Italian Publishing: The Absent Author

این کتاب بر اشکال مختلفی تمرکز دارد که نویسندگی در قرن هجدهم قرن هجدهم در ایتالیا بیان شد. هم تأیید «عملکرد نویسنده» را تحلیل می‌کند و هم، مهم‌تر از همه، مخالف متناقض آن: استفاده از ناشناس بودن، رویه‌ای با قدمت قرن‌ها که در همه جای اروپا وجود دارد، اما اغلب توسط دانش‌آموزان نادیده گرفته می‌شود. دلایلی که نویسندگان برای انتشار آثار خود به صورت ناشناس انتخاب می‌کنند، بسیار متنوع بود، از جمله احتیاط، ترس از سانسور، فروتنی، ترس از انتقاد شخصی، یا تعریف ساده. در بسیاری از موارد، این یک انتخاب اخلاقی بود، به ویژه برای روحانیون. مورد ایتالیایی دیدگاهی کلیدی در مورد مطالعه ناشناس بودن در زمینه اروپایی ارائه می‌کند و به تجزیه و تحلیل یک موضوع نادیده گرفته شده در مطالعات دانشگاهی کمک می‌کند.

This book focuses on the different forms in which authorship came to be expressed in eighteenth-century Italian publishing. It analyses both the affirmation of the “author function”, and, above all, its paradoxical opposite: the use of anonymity, a centuries-old practice present everywhere in Europe but often neglected by scholarship. The reasons why authors chose to publish their works anonymously were manifold, including prudence, fear of censorship, modesty, fear of personal criticism, or simple divertissement. In many cases, it was an ethical choice, especially for ecclesiastics. The Italian case provides a key perspective on the study of anonymity in the European context, contributing to the analysis of an overlooked topic in academic studies.