Animal Bodies, Renaissance Culture (Haney Foundation Series)

جسم حیوانات، فرهنگ رنسانس بررسی می‌کند که چگونه وجود مشترک انسان‌های مدرن و حیوانات غیرانسان اولیه، ایجاد تمایزات گونه‌ها را به چالش می‌کشد. شرایط مادی دنیای مدرن اولیه، انسان ها و حیوانات را وارد روابط پیچیده بین گونه ای کرد که در خوانش های انتقادی بازنمایی های فلسفی، علمی یا ادبی آن دوره از حیوانات به طور کامل توضیح داده نشده است. در جایی که چنین خوانش‌های قبلی بر نقش عقل در بحث‌هایی درباره استثنایی‌گرایی انسان متمرکز شده‌اند، این کتاب به جای آن به مجموعه‌ای از سایت‌های فرهنگی می‌پردازد که در آن بدن حیوانات و انسان‌ها را می‌بینیم که محیط‌های مشترکی دارند، متقابلاً زندگی یکدیگر را تغییر داده و تعریف می‌کنند.

برای کشف نقش بدن حیوان در آناتومی، اروتیسم، معماری، کار و مصرف، کارن رابر آثار متعارفی از جمله آرمان شهر مور، هملت و شکسپیر را تجزیه و تحلیل می کند. رومئو و ژولیتو اشعار سیدنی، آنها را در میان خوانش متون تشریحی انسان و اسب، دستور العمل های پزشکی، نظریه های معماری و طراحی شهری، کتابچه های راهنماهای دامپروری، و رساله های سوارکاری قرار می دهد. رابر تعاملات بین محیط، بدن و آگاهی را که در روابط اولیه انسان و حیوان مدرن می‌یابیم، بازنگری می‌کند. محققین دوره رنسانس نقش اساسی حیوانات را در شکل دادن به آنچه ما \"فرهنگ\" می نامیم به رسمیت شناختند، او نشان می دهد که روایت های تاریخی در مورد تجسم و ساختارهای فرهنگی تفاوت گونه ها ارائه می دهد که اغلب در نظریه اکو انتقادی و پساانسان گرایانه نادیده گرفته می شوند و سعی می کنند به این \"مسئله بپردازند\". از حیوان.\"

Animal Bodies, Renaissance Culture examines how the shared embodied existence of early modern human and nonhuman animals challenged the establishment of species distinctions. The material conditions of the early modern world brought humans and animals into complex interspecies relationships that have not been fully accounted for in critical readings of the period's philosophical, scientific, or literary representations of animals. Where such prior readings have focused on the role of reason in debates about human exceptionalism, this book turns instead to a series of cultural sites in which we find animal and human bodies sharing environments, mutually transforming and defining one another's lives.

To uncover the animal body's role in anatomy, eroticism, architecture, labor, and consumption, Karen Raber analyzes canonical works including More's Utopia, Shakespeare's Hamlet and Romeo and Juliet, and Sidney's poetry, situating them among readings of human and equine anatomical texts, medical recipes, theories of architecture and urban design, husbandry manuals, and horsemanship treatises. Raber reconsiders interactions between environment, body, and consciousness that we find in early modern human-animal relations. Scholars of the Renaissance period recognized animals' fundamental role in fashioning what we call "culture," she demonstrates, providing historical narratives about embodiment and the cultural constructions of species difference that are often overlooked in ecocritical and posthumanist theory that attempts to address the "question of the animal."