Anima and Africa: Jungian Essays on Psyche, Land, and Literature

C. جی. یونگ انیما را به طرق مختلف، اما به ویژه به عنوان یک کهن الگوی چند وجهی و به عنوان میدان انرژی درک می کرد. در Anima and Africa: Jungian Essays on Psyche, Land, and Literature، متیو A. Fike از این اصول برای تحلیل شخصیت های مرد در داستان های معروف بریتانیایی، آمریکایی و آفریقایی استفاده می کند.

یونگ مکرراً در مورد کور (دوشیزه، مادر، تاج و تخت) و "مراحل اروتیسم" (حوا، مریم، هلن، سوفیا) نوشت. جنبه های متعدد اصل زنانه در سراسر مطالعه طنین انداز است و در فصل های آغازین در مورد ارنست همینگوی، هنری رایدر هاگارد و اولیو شراینر تاکید شده است. همانطور که می توان از طریق nekyia یا نزول به ناخودآگاه جمعی دست یافت، می توان به anima-as-field \"ضربه زد\" زد. این فرآیندها در فصل‌های میانی رمان‌های لورن ون در پست، دوریس لسینگ و جی ام کوتزی مورد بحث قرار می‌گیرند. فصل‌های پایانی بر نقش انیما در ناکارآمدی سیاسی/استعماری در رمان‌های باربارا کینگ‌سولور، چینوا آچبه/نادین گوردیمر و آفرا بن تأکید می‌کنند.

آنیما و آفریقا سفرهای آفریقایی یونگ را در متون ادبی به کار می گیرد، علاقه او به هاگارد را بررسی می کند و بینش تازه ای درباره رمان های متاخر ون در پست ارائه می دهد. این مطالعه استفاده لسینگ از زندگی‌نامه یونگ را کشف می‌کند، تحقیقات در مورد استفاده کوتزی از فاوست را عمیق‌تر می‌کند، و رابطه انیما را با سایه شخصی و جمعی بررسی می‌کند. این خوانش ضروری برای دانشگاهیان و محققان مطالعات یونگ و پسا یونگ، مطالعات ادبی و مطالعات پسااستعماری خواهد بود و همچنین برای روانشناسان تحلیلی و روان درمانگران یونگ در عمل و آموزش جذاب خواهد بود.

C. G. Jung understood the anima in a wide variety of ways but especially as a multifaceted archetype and as a field of energy. In Anima and Africa: Jungian Essays on Psyche, Land, and Literature, Matthew A. Fike uses these principles to analyze male characters in well-known British, American, and African fiction.

Jung wrote frequently about the Kore (maiden, matron, crone) and the "stages of eroticism" (Eve, Mary, Helen, Sophia). The feminine principle’s many aspects resonate throughout the study and are emphasized in the opening chapters on Ernest Hemingway, Henry Rider Haggard, and Olive Schreiner. The anima-as-field can be "tapped" just as the collective unconscious can be reached through nekyia or descent. These processes are discussed in the middle chapters on novels by Laurens van der Post, Doris Lessing, and J. M. Coetzee. The final chapters emphasize the anima’s role in political/colonial dysfunction in novels by Barbara Kingsolver, Chinua Achebe/Nadine Gordimer, and Aphra Behn.

Anima and Africa applies Jung’s African journeys to literary texts, explores his interest in Haggard, and provides fresh insights into van der Post’s late novels. The study discovers Lessing’s use of Jung’s autobiography, deepens the scholarship on Coetzee’s use of Faust, and explores the anima’s relationship to the personal and collective shadow. It will be essential reading for academics and scholars of Jungian and post-Jungian studies, literary studies, and postcolonial studies, and will also appeal to analytical psychologists and Jungian psychotherapists in practice and in training.