Angel

پس از موفقیت خارق‌العاده سه فصل اول Buffy the Vampire Slayer در شبکه WB، نویسندگان و تهیه‌کنندگان جاس ویدون و دیوید گرین‌والت شخصیت خود را به نام Angel به سریال اسپین‌آف خودش در سال 1999 منتقل کردند. خون آشام همنام با روحی که به عشق غم انگیز بافی تبدیل شده بود، هرگز با محبوبیت بافی مطابقت نداشت، این اسپین آف به دلیل هدف خاص مخاطبان بزرگسال و جذب طرفداران شدیدا وفادار قابل توجه بود. در این مطالعه عمیق درباره فرشته، استیسی ابوت نشان می‌دهد که تهیه‌کنندگان نمایش از قرارداد تجاری اسپین‌آف نه صرفاً برای تکرار فرمول موفق بافی، بلکه برای ایجاد یک تجربه تلویزیونی پیچیده با هویت و خلاقیت متمایز خود استفاده کردند. p>

این جلد از طریق تجزیه و تحلیل متنی دقیق طیفی از قسمت‌های جداگانه، بر سبک بصری منحصربه‌فرد سریال و روش‌هایی که با قراردادها و شکل برنامه‌های تلویزیونی آزمایش می‌کند، تمرکز می‌کند. ابوت به وضوح آنجل را در سنت‌های ژانر وحشت در تلویزیون جای می‌دهد و با این کار به چگونگی تکامل ژانر وحشت برای تطابق با چشم‌انداز در حال تغییر تلویزیون معاصر می‌پردازد. او همچنین با بررسی سهم گروه نویسندگی فرشته و پرداختن به اینکه چگونه تلویزیون معاصر با خلاقیت جمعی مشخص می شود، تمایل به نسبت دادن موفقیت تلویزیون کالتی معاصر به یک نویسنده یگانه را به چالش می کشد. در نهایت، در حالی که تعداد زیادی علاقه علمی به نمایش والدین فرشته از نظر مسائل فمینیستی وجود داشته است، این جلد فرشته را به عنوان متنی کلیدی در مطالعات جنسیتی و فمینیستی قرار می دهد که ساختارشکنی هوشمندانه از مردانگی معاصر را ارائه می دهد.

در مجموع، ابوت استدلال می‌کند که آنجل از روایت، ژانر، سبک بصری و تم برای ایجاد یک منظر اخلاقی مبهم استفاده می‌کند که در آن شخصیت‌ها در زمانی که پیامدهای اعمالشان ناشناخته است برای مذاکره در مسیر صحیح تلاش می‌کنند. طرفداران فرشته و دانشجویان و دانش پژوهان مطالعات سینما و تلویزیون از این تحلیل تامل برانگیز سریال لذت خواهند برد.

Following the phenomenal success of the first three seasons of Buffy the Vampire Slayer on the WB Network, writers and producers Joss Whedon and David Greenwalt moved their character Angel to his own spin-off series in 1999. While Angel, which followed its namesake vampire with a soul who had become Buffy's tragic love interest, never quite matched the popularity of Buffy, the spin-off was notable for being specifically aimed at adult audiences and acquiring an intensely loyal following. In this in-depth study of Angel, Stacey Abbott demonstrates that producers of the show used the commercial convention of the spin-off not simply to repeat Buffy's successful formula but to create a complex televisual experience with its own distinct identity and creativity.

Through close textual analysis of a range of individual episodes, this volume focuses on the series' unique visual style and the ways it experiments with the conventions and form of television programming. Abbott clearly situates Angel within traditions of the horror genre on television and in so doing addresses how the horror genre has evolved to suit the changing landscape of contemporary television. She also challenges the tendency to attribute the success of contemporary cult television to a sole auteur by examining the contribution of Angel's writing team and addressing how contemporary television is characterized by a collective creativity. Finally, while there has been a vast amount of scholarly interest in Angel's parent show in terms of feminist issues, this volume positions Angel as a key text within gender and feminist studies that offers a clever deconstruction of contemporary masculinity.

In all, Abbott argues that Angel uses narrative, genre, visual style, and theme to create an ambiguous moral landscape in which characters struggle to negotiate the correct path when the consequences of their actions are unknown. Fans of Angel and students and scholars of film and television studies will enjoy this thought-provoking analysis of the series.