Angeborene Herzfehler: Auskultation · Phonokardiographie Differentialdiagnose

لازمه انجام نقایص مادرزادی و اکتسابی قلب این است که تشخیص نقص قلب و اثرات همودینامیک آن تا حد امکان دقیق و جامع در معاینه داخلی اولیه انجام شود. علاوه بر کاتتریزاسیون قلبی و آنژیوکاردیوگرافی، فونوکاردیوگرافی نیز برای این منظور اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است. مقایسه این روش‌های معاینه قلبی با یکدیگر و کنترل یافته‌های به‌دست‌آمده از این عمل نشان داده است که ثبت و ارزیابی مدرن پدیده‌های صدای قلبی قبلاً نتایج تشخیصی گسترده‌ای را امکان‌پذیر می‌سازد که تنها با استفاده از سمع‌های کلاسیک نمی‌توان به دست آورد. به خصوص در مورد ناهنجاری های مکرر که با ناهنجاری های پیچیده همراه نیستند، فونوکاردیوگرافی به تنهایی یا در ترکیب با روش های معمول معاینه بالینی اغلب نه تنها تشخیص را با اطمینان زیاد، بلکه ارزیابی وضعیت همودینامیک را نیز ممکن می سازد. بارگذاری حجم کم یا زیاد، افزایش مقاومت عروقی، وسعت تنگی ها). دقیقاً تعیین زمانی دقیق صداها، تقسیم صداهای قلب، وقوع صداهای اضافی تشخیص را به میزان قابل توجهی تسهیل می کند. به عنوان مکمل و گسترش سمع، ضبط صدای قلب نه تنها برای تشخیص قبل از عمل اهمیت فزاینده ای پیدا کرده است، بلکه به طور کلی برای تشخیص های قلبی نیز اهمیت دارد. بنابراین نه تنها برای پزشک داخلی بلکه برای پزشک عمومی نیز به یک روش معاینه ضروری تبدیل خواهد شد. دانشجو نیز باید به طور کامل با کاربرد این روش آشنا باشد. بنابراین من از این واقعیت که پروفسور

Die Operation angeborener und erworbener Herzfehler hat zur Voraussetzung, daß bei der internistischen Voruntersuchung die Diagnose des Herzfehlers und seiner hämodynamischen Auswirkungen so exakt und umfassend wie möglich gestellt wird. Hierfür hat neben dem Herzkatheterismus und der Angiokardio­ graphie auch die Phonokardiographie eine immer zunehmende Bedeutung ge­ wonnen. Der Vergleich dieser kardiologischen Untersuchungsmethoden mitein­ ander und die Kontrolle der erhobenen Befunde durch die Operation haben ge­ zeigt, daß die Registrierung und moderne Auswertung der Herzschallphänomene für sich bereits weitgehende diagnostische Schlüsse erlauben, wie sie mittels der klassischen Auskultation allein nicht zu gewinnen waren. Insbesondere bei den häufig vorkommenden und nicht mit komplexen Fehlbildungen einhergehenden Anomalien ermöglicht es schon die Phonokardiographie allein oder in Kombination mit den üblichen klinischen Untersuchungsmethoden, oft nicht nur die Diagnose mit großer Sicherheit zu stellen, sondern auch die hämodynamische Situation (geringe oder starke Volumen belastung, vasculäre Widerstandserhöhung, Ausmaß von Stenosen) abzuschätzen. Gerade die genaue zeitliche Zuordnung von Ge­ räuschen, Spaltung von Herztönen, Auftreten von Extratönen erleichtert die Diagnose ganz erheblich. Als Ergänzung und Erweiterung der Auskultation ist die Herzschallregistrierung aber nicht nur für die präoperative Diagnostik, son­ dern auch für die kardiologische Diagnostik ganz allgemein von zunehmender Bedeutung geworden. Sie wird daher nicht nur für den Internisten, sondern auch für den praktischen Arzt zu einer immer unentbehrlicher werdenden Unter­ suchungsmethode werden. Auch der Student muß bereits mit der Anwendung dieser Methode eingehend bekannt gemacht werden. Ich begrüße es daher, daß Prof.