دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Angela Dalle Vacche
سری:
ISBN (شابک) : 0190067306, 9780190067304
ناشر: Oxford University Press
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 235
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب André Bazin's Film Theory: Art, Science, Religion به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نظریه فیلم آندره بازن: هنر، علم، دین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
نوشتههای آندره بازن درباره سینما از طریق استعارهها و کنایههایی به هنر، علم و دین، یک پرسش ساده و در عین حال عمیق را بررسی میکنند: انسان چیست؟ برای منتقد مشهور سینمای فرانسوی، انسان به طور همزمان حیوانی عاقل و موجودی غیرمنطقی است. ایده بازن از سینما، ماشین ذهنی است که مفاهیم اخلاقی آن بر مسائل زیبایی شناختی اولویت دارد. و از نظر توانایی خود برای عملکرد به عنوان یک هنر برای تودهها، سینما تنها رسانهای است که میتواند به طور همزمان مخاطبان را در سطح فردی و اجتماعی مخاطب قرار دهد - مخاطب همان فیلم را میبیند، اما هر فردی به شیوهای متفاوت با روایت ارتباط برقرار میکند. . در اصل، سینما میتواند روالهای ما را به روشهای سازندهای بر هم بزند و حس تعلق ما را به یک تصویر بسیار بزرگتر گسترش دهد. آنجلا داله واچه با این استدلال که جهان بینی این کاتولیک مخالف ضد انسان محوری است، به این نتیجه می رسد که ایده آندره بازن از سینما، تاریخچه تکامل بیولوژیکی و فناوری مدرن را در آگاهی ما مرور می کند. سینما از طریق نمایش آثار ثبت شده از جهان بر روی صفحهای شبیه به مغز، میتواند بینندگان را برای بازجویی از خود و همدلی نسبت به دیگری باز کند. بازن نه معنویت گرا بود و نه آنیمیست یا پانتئیست، با این حال نظریه فیلم او به ایده هایی برای اقناع کیهانی تر نیز منتهی می شود: سینما از طریق تدوین و حرکت دوربین، تعلق ما به جهان وسیعی را کشف می کند که از میکروب های میکروسکوپ تا ستاره های تلسکوپ چنین ایدههایی از پیوند، همراه با تأکید معروف بازن بر رئالیسم، پایه و اساس پذیرش نظریه فیلم او از نئورئالیسم ایتالیایی را تشکیل میدهند. با انتخاب اجتناب از طبیعت گرایی کمی مبتنی بر انباشت جزئیات، نظریه بازین در عوض نوعی سینمایی را ترویج می کند که جابجایی ادراکی، عینیت بخشیدن به رفتار انسان و خودآگاهی انتقادی خود را تجلیل می کند.
Through metaphors and allusions to art, science, and religion, André Bazin's writings on the cinema explore a simple yet profound question: what is a human? For the famous French film critic, a human is simultaneously a rational animal and an irrational being. Bazin's idea of the cinema is a mind-machine where the ethical implications have priority over aesthetic issues. And in its ability to function as an art form for the masses, cinema is the only medium that can address an audience at the individual and community levels simultaneously ― the audience sees the same film, but each individual relates to the narrative in a different way. In principle, cinema can unsettle our routines in productive ways and expand our sense of belonging to a much larger picture. By arguing that this dissident Catholic's worldview is anti-anthropocentric, Angela Dalle Vacche concludes that André Bazin's idea of the cinema recapitulates the histories of biological evolution and modern technology inside our consciousness. Through the projection of recorded traces of the world onto a brain-like screen, the cinema can open viewers up to self-interrogation and empathy towards Otherness. Bazin was neither a spiritualist nor an animist or a pantheist, yet his film theory leads also to ideas of a more cosmological persuasion: through editing and camera movement, cinema explores our belonging to a vast universe that extends from the microbes of the microscope to the stars of the telescope. Such ideas of connectedness, coupled with Bazin's well-known emphasis of realism, form the foundation for his film theory's embrace of Italian neorealism. Choosing to avoid a quantitative naturalism based on accumulation of details, Bazin's theory instead promotes the kind of cinema that celebrates perceptual displacement, the objectification of human behavior, and one's own critical self-awareness.
Dedication Contents List of Illustrations Preface Acknowledgments 1 Introduction: The Soul of Cinema 2 Art 3 Science 4 Religion 5 Epilogue: Wind and Dust Notes Bibliography Index of Names and Films Subject Index