Analysis and Dialectic: Studies in the Logic of Foundation Problems

کتاب حاضر حدود بیست سال پیش نوشته شده است، اما موضوعیت خود را از دست نداده است، زیرا حاوی ارزیابی مجدد مهمی از روابط دو جریان اصلی فلسفه معاصر - تحلیلی و دیالکتیک است. طرفداران و منتقدان این سنت ها تمایل دارند اطمینان دهند که این سنت ها کاملاً متضاد هستند، ریشه ها، دغدغه ها و رویکردهای آنها با یکدیگر در تضاد است و هیچ آشتی امکان پذیر نیست. در تناقض، راسل هر دو سنت را از ریشه مشترک نارضایتی از استدلال‌ها علیه فلسفه نظری می‌گیرد. به گفته نویسنده، اینها خلأ ایجاد می کنند - برخی از عناصر Weltanschaaung ما حذف شده اند، اما آنها را نمی توان بدون جایگزینی حذف کرد تا مبادا یک جهان بینی ناقص داشته باشیم، در واقع آنقدر ناقص است که نمی تواند قابل دوام باشد. به گفته راسل، بخشی از این خلاء را سنت تحلیلی بر عهده گرفته است، اما این سنت قادر به تصاحب باقی مانده آن نیست. با این حال، آن بخش از فضای خالی را سنت دیالکتیکی اشغال می کند، که به نوبه خود نمی تواند به کل مشکل رسیدگی کند. بنابراین به نظر می رسد که دو واکنش به زوال فلسفه نظری حداقل در این معنا مکمل یکدیگر باشند. اما نویسنده پا را فراتر می‌گذارد، زیرا به گفته هیرن، خود استدلال‌های تحلیلی به وضوح به ظهور مسائل دیالکتیکی اشاره می‌کنند، و خود مسائل دیالکتیکی برای ایجاد چنین پیش‌زمینه‌ای نیاز دارند.

The present book was written some twenty years ago but it has not lost its topicality, for it contains an important re-assessment of the relations of two main­ streams of contemporary philosophy - the Analytical and the Dialectic. Adherents and critics of these traditions tend to assurnethat they are diametrically opposed, that their roots, concerns and approaches contradict each other, and that no reconciliation is possible. In contradistinction Russell derives both traditions from the common root of the dissatisfaction with the arguments against speculative philosophy. These according to the author leave a lacuna - certain elementsof our Weltanschaaung have been removed, but they cannot be removed without replacement lest we have an incomplete world view, so incomplete in fact that it cannot be viable. According to Russell part of this vacuum is taken up by the analytical tradition but this tradition is not capable of taking up the remainder of it. That portion of the vacant space is however taken up by the dialectical tradi­ tion, which in turn cannot itself handle the whole of the problem. Thus the two reactions to the demise of speculative philosophy appear to be complementary in at least this sense. But the author goes further, for according to hirn the analytical arguments themselves clearly point to the emergence of dialectical problems, and the dialectical problems themselves need some such background to arise.