Analyse strategischer Faktoren: Ein Beitrag zur Theorie der strategischen Unternehmensplanung

توسعه برنامه ریزی استراتژیک کسب و کار به سطحی رسیده است که نتوان این شاخه از مدیریت تجاری را به عنوان یک مد گذرا نادیده گرفت. با این حال، این به دلیل یک مفهوم نظری قانع کننده نیست، بلکه به دلیل گزارش های موفقیت متنوع از عملکرد عملیاتی است. اگر قرار است این زیررشته در آینده از طریق گفت‌وگوی مثمر ثمر بین دانشگاه و عمل توسعه یابد، در درجه اول به تلاش‌های نظری برای تثبیت برنامه‌ریزی استراتژیک به عنوان عنصر مهم تئوری مدیریت شرکت نیاز است. با کار حاضر، سهمی در این هدف مورد بحث قرار گرفته است. یو. گریم بر این عقیده است که با تحلیل عوامل استراتژیک (تعیین کننده های تصمیم) و روابط اثر آنها می توان به نظریه کنش استراتژیک رسید. چنین مبنای نظری می‌تواند به عنوان مبنایی «امن» برای استخراج تصمیم‌های استراتژیک «خوب» باشد. نویسنده با کمک انتقادی مفهوم منحنی تجربه موفق به اجرای این ایده می شود. به یک رویکرد ساده برای بهینه سازی سهم بازار منجر می شود. لازم به تاکید است که نویسنده بیش از سه سال بر روی یک پروژه تحقیقاتی در زمینه معرفی و توسعه بیشتر سیستم های برنامه ریزی استراتژیک با بودجه بنیاد تحقیقات آلمان در برنامه اولویت دار "تئوری تصمیم گیری تجربی" تحت مدیریت پروژه من کار کرده است. تجربه به دست آمده برای کار مفید بوده و توضیحات نویسنده را با دانش تجربی به دست آمده غنی کرده است.

Die Entwicklung der strategischen Unternehmensplanung hat einen Stand erreicht, der es verbietet, dieses betriebswirtschaftliehe Teilgebiet als vorübergehende Modeerscheinung abzutun. Dies ist jedoch nicht einem überzeugenden theoretischen Konzept zu verdanken, sondern eher den vielfältigen Erfolgsberichten aus der betrieblichen Praxis. Wenn diese Teildiziplin auch in Zukunft durch einen fruchtbaren Dialog zwischen Hochschule und Praxis weiterentwickelt werden soll, dann bedarf es jetzt vornehmlich theoretischer Anstren­ gungen, um die strategische Planung als wichtiges Element einer Theorie der Unternehmens­ führung zu verankern. Mit der vorliegenden Arbeit wird ein Beitrag zu diesem Ziel zur Diskussion gestellt. U. Grimm vertritt die Auffassung, daß man über die Analyse der strategischen Faktoren (Entscheidungsdeterminanten) und ihrer Wirkungsbeziehungen zu einer Theorie des strategi­ schen Handeins gelangen könnte. Eine derartige theoretische Fundierung kann dann als "sichere" Grundlage für die Ableitung "guter" strategischer Entscheidungen dienen. Die Umsetzung dieser Idee gelingt dem Verfasser unter kritischer Zuhilfenahme des Erfahrungs­ kurvenkonzepts. Sie führt hin zu einem einfachen Ansatz der Optimierung des Marktanteils. Es ist hervorzuheben, daß der Verfasser mehr als drei Jahre an einem von der Deutschen Forschungsgemeinschaft im Schwerpunktprogramm "Empirische Entscheidungstheorie" geförderten Forschungsprojekt über die Einführung und Weiterentwicklung strategischer Planungssysteme unter meiner Projektleitung mitwirkte. Die dabei gewonnenen Erfahrungen sind der Arbeit zugute gekommen und haben die Ausführungen des Verfassers um empirisch gewonnenes Wissen bereichert.