Analogical Modeling of Language

1. ساختارگرایی در مقابل توصیفات قیاسی یکی از اهداف مهم این کتاب مقایسه دو رویکرد کاملاً متفاوت برای توصیف زبان است. اولین مورد از این رویکردها که معمولاً stnlctllralist نامیده می شود، روش سنتی برای توصیف رفتار است. روش‌های آن در بسیاری از زمینه‌های متنوع یافت می‌شود - از طبقه‌بندی بیولوژیکی گرفته تا نقد ادبی. توصیف ساختارگرایانه را می توان به طور گسترده به عنوان یک سیستم طبقه بندی توصیف کرد. سوال اساسی که یک توصیف ساختارگرایانه سعی در پاسخ به آن دارد این است که چگونه یک فضای بافتی کلی باید تقسیم شود. برای هر زمینه در پارتیشن، یک قانون تعریف شده است. این قانون یا رفتار آن زمینه را مشخص می کند یا (مانند یک طبقه بندی) نامی را به آن بافت اختصاص می دهد. ساختارگرایان به طور ضمنی فرض کرده اند که توصیف رفتار نه تنها باید درست باشد، بلکه باید تعداد قوانین را به حداقل برساند و فقط ساده ترین مشخصات زمینه ای ممکن را مجاز کند. به نظر می رسد که این مفاهیم شهودی در واقع می توانند از گزاره های اساسی تر در مورد عدم قطعیت سیستم های قوانین استخراج شوند. به طور سنتی، تحلیل‌های زبان‌شناختی مبتنی بر این ایده است که زبان یک سیستم قواعد است. سوسور، البته، به عنوان یکی از مدافعان اولیه ساختارگرایی زبانی شناخته شده است، که نمونه ای از توصیف او از زبان به عنوان «یک کل مستقل و اصل طبقه بندی» است (Saussure 1966:9). با این حال، ساختارگرایی زبانی نه با سوسور سرچشمه گرفت - نه به «ساختارگرایی آمریکایی» ختم شد.

1. Structuralist Versus Analogical Descriptions ONE important purpose of this book is to compare two completely dif­ ferent approaches to describing language. The first of these approaches, commonly called stnlctllralist, is the traditional method for describing behavior. Its methods are found in many diverse fields - from biological taxonomy to literary criticism. A structuralist description can be broadly characterized as a system of classification. The fundamental question that a structuralist description attempts to answer is how a general contextual space should be partitioned. For each context in the partition, a rule is defined. The rule either specifies the behavior of that context or (as in a taxonomy) assigns a name to that context. Structuralists have implicitly assumed that descriptions of behavior should not only be correct, but should also minimize the number of rules and permit only the simplest possible contextual specifications. It turns out that these intuitive notions can actually be derived from more fundamental statements about the uncertainty of rule systems. Traditionally, linguistic analyses have been based on the idea that a language is a system of rules. Saussure, of course, is well known as an early proponent of linguistic structuralism, as exemplified by his characterization of language as "a self-contained whole and principle of classification" (Saussure 1966:9). Yet linguistic structuralism did not originate with Saussure - nor did it end with "American structuralism".