An Integrated Approach in Production Planning and Scheduling

مدیریت تولید یک حوزه بزرگ است که به تمام جنبه های مربوط به تولید، از تصمیمات بسیار پایین در سطح ماشین گرفته تا تصمیمات استراتژیک سطح بالا مربوط می شود. در این کتاب به جنبه های برنامه ریزی تولید و زمان بندی می پردازیم. روش‌های سنتی برنامه‌ریزی تولید مبتنی بر یک تجزیه سلسله مراتبی پذیرفته‌شده در سطوح مختلف تصمیم‌گیری است. هر چه در سلسله مراتب بالاتر باشد، مدل ها مجموع تر و تصمیم گیری ها اهمیت بیشتری دارند. در این کتاب، ما تنها دو سطح تصمیم گیری آخر در سلسله مراتب را در نظر می گیریم، یعنی سطح برنامه ریزی میان مدت (یا تاکتیکی کیو و سطح برنامه ریزی کوتاه مدت (یا عملیات کیو). در ادبیات و در عمل، تصمیمات در توالی و در رویکردی از بالا به پایین از بالاترین سطح در سلسله مراتب به سطح پایین تصمیمات اتخاذ شده در برخی از سطوح سلسله مراتبی توسط تصمیماتی که قبلاً در سطوح بالا اتخاذ شده اند محدود می شوند و به نوبه خود باید به اهداف قابل اجرا برای بعدی تبدیل شوند. سطوح پایین تر در سلسله مراتب یک نکته عقل سلسله مراتبی است که بگوییم کل فرآیند تصمیم گیری سلسله مراتبی منسجم است اگر تعاملات بین سطوح مختلف در سلسله مراتب در نظر گرفته شود به طوری که تصمیمی که در سطحی از سلسله مراتب گرفته می شود به یک تصمیم عملی تبدیل شود. هدف برای سطح تصمیم گیری بعدی در سلسله مراتب است. با این حال، و در کمال تعجب، این موضوع سازگاری حیاتی به ندرت بررسی می شود و نتایج کمی در ادبیات موجود است.

Production Management is a large field concerned with all the aspects related to production, from the very bottom decisions at the machine level, to the top-level strategic decisicns. In this book, we are concerned with production planning and scheduling aspects. Traditional production planning methodologies are based on a now widely ac­ cepted hierarchical decom?osition into several planning decision levels. The higher in the hierarchy, the more aggregate are the models and the more important are the decisions. In this book, we only consider the last two decision levels in the hierarchy, namely, the mid-term (or tacticaQ planning level and the short-term (or operationaQ scheduling level. In the literature and in practice, the decisions are taken in sequence and in a top-down approach from the highest level in the hierarchy to the bottom level. The decisions taken at some level in the hierarchy are constrained by those already taken at upper levels and in turn, must translate into feasible objectives for the next lower levels in the hierarchy. It is a common sense remark to say that the whole hierarchical decision process is coherent if the interactions between different levels in the hierarchy are taken into account so that a decision taken at some level in the hierarchy translates into a feasible objective for the next decision level in the hierarchy. However, and surpris­ ingly enough, this crucial consistency issue is rarely investigated and few results are available in the literature.