An Idealistic Pragmatism: The Development of the Pragmatic Element in the Philosophy of Josiah Royce

وقتی برای اولین بار با افکار فیلسوف آمریکایی جوزیا رویس آشنا شدم، دو عامل به طور خاص مرا مجذوب خود کرد. اولین مورد ادعای رویس بود که مفهوم اجتماع، اصل متافیزیکی اوست. دومی ارتباط نزدیک او با دو عملگرای آمریکایی، چارلز سندرز پیرس و ویلیام جیمز بود. در مورد عامل اول، من از این واقعیت متعجب شدم که فیلسوفی که در سال 1916 درگذشت، باید بر موضوعی با چنین اهمیت معاصر نه تنها در فلسفه، بلکه در بسیاری از زمینه های حیاتی دیگر (جامعه شناسی، روانشناسی، سیاست، الهیات - به عنوان مثال) تأکید کند. فقط تعداد اندکی). در مورد دوم، من کنجکاو بودم که آیا عمل گرایی پیرس و جیمز ممکن است رویس را در طول تماس های حرفه ای و شخصی آنها تحت تاثیر قرار دهد یا خیر. به همین ترتیب، من متعجب بودم که آیا ایده آلیسم رویس ممکن است بر اندیشه پیرس و جیمز تأثیر بگذارد؟ با این حال، برای رفع کنجکاوی من در مورد هر سه متفکر، (حداقل) سه کتاب لازم بود. به عنوان شروع، اکنون آن را در رابطه با یکی مماشات کردم. در تحقیق در مورد نوشته‌های رویس، به کتابخانه هاتون و آرشیو دانشگاه هاروارد در کمبریج، ماسا چوستس، جایی که نسخه‌های خطی منتشر نشده رویس نگهداری می‌شوند، راه یافتم. (هنوز هیچ کار ویرایشی در مورد این حجم از مطالب انجام نشده است، هرچند که مطمئناً کمک خوبی به فلسفه آمریکایی خواهد بود.

When I first became acquainted with the thought of the American philoso­ pher Josiah Royce, two factors particularly intrigued me. The first was Royce's claim that the notion of community was his main metaphysical tenet; the second was his close association with the two American pragmatists, Charles Sanders Peirce and William James. Regarding the first factor, I was struck by the fact that a philosopher who died in 1916 should emphasize a topic of such contemporary significance not only in philosophy but in so many other vital fields as well (sociology, psychology, politics, theology - to name only a few). Regarding the second, I was curious as to whether the pragmatism of Peirce and James might have influenced Royce during the course of their professional and personal contacts. Similarly, I wondered whether the idealism of Royce might have affected the thought of Peirce and James. To have appeased my curiosity in regard to all three thinkers, however, would have required (at least) three books. As a start I have now appeased it in regard to one. In researching the writings of Royce I found my way to the Houghton Library and to the Archives of Harvard University at Cambridge, Massa­ chusetts, where the unpublished manuscripts of Royce are preserved. (No editing job has yet been done on this bulk of material, though such would certainly be a welcome contribution to American philosophy.