An Existential Phenomenology of Law: Maurice Merleau-Ponty

صفحات زیر سعی می‌کنند خطوط اصلی یک پدیدارشناسی وجودی حقوق را در چارچوب پدیدارشناسی جهان اجتماعی موریس مرلوپونتی توسعه دهند. با انجام این کار، این مقاله به این پرسش علمی نسبتاً محدود می پردازد، که اگر مرلوپونتی پدیدارشناسی حقوق را می نوشت، چگونه به نظر می رسید؟ اما این کار علمی، اگرچه به خودی خود بی عیب و نقص است، اما با نگرانی پیچیده‌تری نسبت به یک نوع سؤال بسیار متفاوت نیز فراتر رفته است. یعنی، اگر توصیف‌های پدیدارشناختی مرلوپونتی از جهان اجتماعی درست باشد - همانطور که من معتقدم تا حد زیادی درست است - پس پیامدهای فلسفی برای درک کافی از حقوق چیست؟ چنین پروژه ای ممکن است باعث شگفتی خاصی در میان ناظران چشم انداز فلسفی معاصر شود، حداقل در آنچه که به قلمرو تفکر قاره ای مربوط می شود، و به دو دلیل متفاوت. اولین مورد این است که، اگرچه علاقه به آثار مرلوپونتی در ایالات متحده و Can ada همچنان قوی است، جایگاه فلسفی او در کشور خودش تا حد زیادی تحت الشعاع قرار گرفته است! اولاً توسط دوست/آشنای بیگانه اش، ژان پل سارتر. توسط فلسفه های مختلف مارکسیستی و نظریه های اجتماعی انتقادی؛ و در نهایت توسط کسانی که مننوتیک زبان او را انجام می دهند. به نظر من، غفلت کنونی از اندیشه مرلوپونتی در فرانسه بسیار مایه تاسف است.

The following pages attempt to develop the main outlines of an existential phenomenology of law within the context of Maurice Merleau-Ponty's phe­ nomenology of the social world. In so doing, the essay addresses the rather narrow scholarly question, If Merleau-Ponty had written a phenomenology of law, what would it have looked like? But this scholarly enterprise, although impeccable in itself, is also transcended by a more complicated concern for a very different sort of question. Namely, if Merleau-Ponty's phenomenological descriptions of the social world are correct-as I believe they largely are-then what are the philosophical consequences for an adequate understanding of law? Such a project may well occasion a certain surprise amongst observers of the contemporary philosophical landscape, at least in what concerns the terrain of continental thought, and for two different reasons. The first is that, although interest in Merleau-Ponty's work remains strong in the· United States and Can­ ada, his philosophical standing in his own country has been largely eclipsed! by that of, first, his friend/estranged acquaintance, Jean-Paul Sartre; by various Marxist philosophies and critical social theories; and finally by those doing her­ meneutics of language. In my view, current neglect of Merleau-Ponty's thought in France is most regrettable.