An Essay in Universal Semantics

کتابخانه TOPOl مانند مجله TOPOl بر این فرض استوار است که فلسفه فعالیتی پر جنب و جوش، تحریک آمیز و لذت بخش است که دائماً عادات موروثی ما را به چالش می کشد، و در داستان های دیگر، در موقعیت های خلاف واقع، به طور دقیق توضیح می دهد که چگونه ممکن است چیزها متفاوت باشند. ، در جهان های ممکن جایگزین. ایدئولوژی آن هرچه که باشد، خواه با هدف کشف ساختار واقعی‌تر واقعیت، یا با هدف شلیک به اضطراب ما، افشای اسطوره‌ها یا دنبال کردن آنها، نتیجه فعالیت فلسفی همیشه ایجاد بی‌ثبات‌کننده و نگران‌کننده از شک‌ها، ایرادات، و انتقادات است. . نتیجه این است که این فعالیت ذاتاً یک گفت و گو است، که فلسفه قبل از هر چیز بحث فلسفی است، که مستلزم بیان دیدگاه های متضاد، توجه دقیق و دلسوزانه به ساختار آنها و استفاده از این دیالکتیک برای بیان رویکرد خود و ساختن آن است. ثروتمندتر، متفکرتر، بازتر برای تنوع و بازی. و نتیجه این است که روحیه ای که شخص به این فعالیت می آورد باید روحیه تساهل باشد، که همیشه به نابینایی خود مشکوک باشد و در نتیجه به هر کسی که می آید با چشمی بی طرف نگاه کند، بدون ترس از قضاوت (خطاپذیر) در مورد آنچه وجود دارد، بلکه بدون ترس. عدم نشان دادن علاقه و احترام.

Like the journal TOPOl, the TOPOl Library is based on the assumption that philosophy is a lively, provocative, delightful activity, which constantly challenges our inherited habits, painstakingly elaborates on how things could be different, in other stories, in counterfactual situations, in alternative possible worlds. Whatever its ideology, whether with the intent of uncovering a truer structure of reality or of shooting our anxiety, of exposing myths or of following them through, the outcome of philosophical activity is always the destabilizing, unsettling generation of doubts, of objections, of criticisms. It follows that this activity is intrinsically a dialogue, that philosophy is first and foremost philosophical discussion, that it requires bringing out conflicting points of view, paying careful, sympathetic attention to their structure, and using this dialectic to articulate one's approach, to make it richer, more thoughtful, more open to variation and play. And it follows that the spirit which one brings to this activity must be one of tolerance, of always suspecting one's own blindness and consequently looking with unbiased eye in every comer, without fearing to pass a (fallible) judgment on what is there but also without failing to show interest and respect.