An Analysis of William Wordsworth's Preface to The Lyrical Ballads

مرکز روند خلاقیت شاعران رمانتیک پس از او، پیشگفتار وردزورث برای تصنیف‌های غنایی بیش از یک قرن است که هم هدیه و هم خاری در چشم منتقدان بوده است. خوانندگان خود را به طور مکرر به این مقاله باز می‌گردانند، زیرا به دنبال حل عقاید و تضادهای درون آن هستند. پیشگفتار بیانیه ای از بینش شاعرانه وردزورث است و توضیحی از روند شعری پشت اشعار ارائه می دهد که روستایی بودن فرم تصنیف را با درون گرایی روانشناختی مدرنیته در هم آمیخته است.

اما برای نسل نویسندگان رمانتیک که در پی آن ظهور کردند، پیشگفتار درک جدیدی از فرآیند خلاقیت و اهداف عالی شعر را اعلام کرد: آشکار ساختن شرایط انسانی و بیدار کردن خوانندگان آن. عمیق ترین احساسات و پایدارترین حقایق هستی.

Central to the creative process of the Romantic poets that followed him, Wordsworth’s Preface to the Lyrical Ballads has been both a gift and a thorn in the side of critics for over a century. Readers find themselves drawn back to the essay repeatedly as they seek to untangle the ideas and contradictions within it. The Preface is a statement of Wordsworth’s poetic vision and offers an explanation of the poetic process behind the poems, which fused the rusticity of the ballad form with the psychological introspection of modernity.

But to the generation of Romantic writers that emerged in its wake, the Preface announced a new understanding of the creative process and of the high purposes of poetry: to reveal the human condition, and to awaken in its readers the profoundest emotions and the most enduring truths of existence.