An Analysis of Michel Foucault's Discipline and Punish

میشل فوکو به عنوان یکی از مبتکرترین متفکران قرن بیستم مشهور است - و کار او در مورد انضباط و تنبیه آنقدر بدیع بود و الگوهایی را به قدری برای محققان دیگر ارائه کرد که کتاب اکنون در میان تأثیرگذارترین آثار دانشگاهی منتشر شده قرار دارد.

هدف فوکو ردیابی راهی است که در آن حبس بین قرن هفدهم و بیستم تغییر شکل داده است. آنچه که به عنوان یک نمایش شروع شد، که در آن مجازات های تشریفاتی بر بدن زندانی متمرکز بود، در نهایت به موضوع تنبیه خصوصی یک روح بزهکار تبدیل شد.

کار فوکو به دلیل بینش های اولیه اش مشهور است، و نظم و تنبیهشامل چندین مورد از متقاعدکننده ترین مشاهدات اوست. بیشتر تمرکز کتاب بر ایجاد پیوندهای جدید بین دانش و قدرت است، که فوکو را وادار می کند تا تفسیر جدیدی از رابطه بین voir، savoir و pouvoir ترسیم کند – یا فوکو «دیدن یعنی دانستن، داشتن قدرت است». همچنین با جزئیات شگفت انگیزی در مورد مفاهیم واقعی یک راه حل خلاقانه منحصر به فرد برای مشکلات ناشی از حبس تعداد زیادی از مجرمان در یک فضای محدود صحبت می کند - "panopticon" جرمی بنتام، زندانی که در اطراف یک برج مرکزی ساخته شده است که از آن نگهبانان مخفی ممکن است - یا ممکن است. نه - هر زندانی را در هر زمان معین زیر نظر داشته باشید. همانطور که فوکوالت اشاره می کند، پانوپتیکون زندانی را ایجاد می کند که در آن زندانیان از ترس مجازات، خود را تنبیه می کنند، حتی زمانی که هیچ نگهبانی در آن حضور ندارد. او این بینش را در مورد نحوه رفتار همه ما در دنیای بیرون ادامه می دهد - دنیایی که در آن دوربین های مداربسته و دوربین های سرعت به صراحت برای تغییر رفتار ما طراحی شده اند.

دیدگاه بسیار بدیع فوکو از زندان ها. همچنین آنها را به ساختارهای گسترده تر قدرت گره می زند و به او اجازه می دهد استدلال کند که تمام برداشت های قبلی از زندان گمراه کننده و حتی اشتباه هستند. از نظر فوکو، هدف نهایی حبس نه مجازات زندانیان است و نه کاهش جرم و جنایت. تولید بزهکاری به عنوان راهی برای توانمند ساختن دولت برای کنترل و ساختار جرم است.

Michel Foucault is famous as one of the 20th-century’s most innovative thinkers – and his work on Discipline and Punish was so original and offered models so useful to other scholars that the book now ranks among the most influential academic works ever published.

Foucault’s aim is to trace the way in which incarceration was transformed between the seventeenth and twentieth centuries. What started as a spectacle, in which ritual punishments were focused on the prisoner’s body, eventually became a matter of the private disciplining of a delinquent soul.

Foucault’s work is renowned for its original insights, and Discipline and Punish contains several of his most compelling observations. Much of the focus of the book is on making new connections between knowledge and power, leading Foucault to sketch out a new interpretation of the relationship between voir, savoir and pouvoir – or, ‘to see is to know is to have power.’ Foucault also dwells in fascinating detail on the true implications of a uniquely creative solution to the problems generated by incarcerating large numbers of criminals in a confined space – Jeremy Bentham’s ‘panopticon,’ a prison constructed around a central tower from which hidden guards might – or might not – be monitoring any given prisoner at any given time. As Foucualt points out, the panopticon creates a prison in which inmates will discipline themselves, for fear of punishment, even when there are no guards present. He goes on to apply this insight to the manner in which all of us behave in the outside world – a world in which CCTV and speed cameras are explicitly designed to modify our behavior.

Foucault’s highly original vision of prisons also ties them to broader structures of power, allowing him to argue that all previous conceptions of prison are misleading, even wrong. For Foucault, the ultimate purpose of incarceration is neither to punish inmates, nor to reduce crime. It is to produce delinquency as a way of enabling the state to control and of structure crime.