An Analysis of Ha-Joon Chang's Kicking Away the Ladder: Development Strategy in Historical Perspective

ها-جون چانگ، اقتصاددان کره جنوبی، از کار خود در سال 2003 لگد زدن نردبان برای به چالش کشیدن اصول اصلی اقتصاد توسعه استفاده کرد و از مهارت های تفکر خلاق خود برای روشن کردن یک موضوع قدیمی استفاده کرد.

متفکران خلاق اغلب با تمایل خود برای به چالش کشیدن ایده های دریافتی متمایز می شوند و این جنبه مرکزی کار چانگ در توسعه است. قبل از چانگ، حکمت دریافت شده این بود که کشورهای در حال توسعه به همان نوع سیاست ها و نهادهای اقتصادی مانند کشورهای توسعه یافته نیاز دارند تا از رفاه یکسان برخوردار شوند. اما، همانطور که چانگ اشاره کرد، شواهد تاریخی نشان داد که موفقیت اقتصادی جهان اول در واقع دقیقاً ناشی از انواع مداخلات دولتی است که ارتدوکس توسعه مدرن از آن اجتناب می کند. ثروت غربی دقیقاً محصول انواع کنترل دولتی – حمایت گرایی و تعیین تعرفه های قیمتی – است که کشورهای توسعه یافته از آن زمان به نام آزادی اقتصادی و «بهترین شیوه» جهان در حال توسعه را انکار کرده اند.

چانگ استدلال کرد که با اصرار بر اینکه کشورهای جهان سوم باید خودشان این سیاست های اقتصادی را اتخاذ کنند، غرب در واقع چشم انداز اقتصادی جهان سوم را خفه می کند - نردبان را دور می زند. استدلال دقیق او برای یک دیدگاه بدیع، دقیقاً مبتنی بر مهارت تفکر انتقادی در ارائه توضیحات جدید برای شواهد موجود بود و بسیاری را به زیر سوال بردن ارتدکس‌های توسعه سوق داد - که جرقه تجدید نظر در استراتژی‌های توسعه مدرن برای کشورهای کمتر توسعه‌یافته بود.

South Korean economist Ha-Joon Chang used his 2003 work Kicking Away The Ladder to challenge the central orthodoxies of development economics, using his creative thinking skills to shine new light on an old topic.

Creative thinkers are often distinguished by their willingness to challenge received ideas, and this is a central aspect of Chang’s work on development. Before Chang, the received wisdom was that developing countries needed the same kinds of economic policies and institutions as developed countries in order to enjoy the same prosperity. But, as Chang pointed out, the historical evidence showed that First World economic success was, in fact, due to exactly the kinds of state intervention that modern development orthodoxy shuns. Western affluence is the product of precisely the kinds of state control – of protectionism and the setting of price tariffs – that developed countries have since denied the developing world in the name of economic freedom and ‘best practice.’

By insisting that Third World nations should adopt these economic policies themselves, argued Chang, the West is actually stifling Third World economic prospects – kicking away the ladder. His carefully reasoned argument for a novel point of view was closely based on the critical thinking skill of producing novel explanations for existing evidence, and led many to question development orthodoxies – sparking a rethink of modern development strategies for less-developed countries.