American insecurity : why our economic fears lead to political inaction

امروزه آمریکایی‌ها با کمبودی برای رفاه مالی خود مواجه نیستند، مانند ناامنی شغلی و بازنشستگی، هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و شهریه کالج. در حالی که ممکن است انتظار داشته باشیم که این نگرانی ها مردم را به مشارکت سیاسی بیشتر در مورد مسائل ترغیب کند، اغلب این اتفاق نمی افتد و انفعال ناشی از آن پیامدهایی برای بحث های سیاسی و سیاست عمومی دارد. ناامنی آمریکایی فراتر از موانعی که قبلاً برای سازمان‌های سیاسی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، با نشان دادن اینکه لفاظی‌های پیرامون این موضوعات در واقع خود تضعیف‌کننده است، انفعال عمومی در مورد ناامنی‌های اقتصادی را روشن می‌کند. طبق ماهیت خود، همان استدلال هایی که برای بسیج افراد در نظر گرفته شده است - از آنها می خواهند پول یا وقت خود را به سیاست اختصاص دهند - ترس های اقتصادی و محدودیت های شخصی را به شهروندان یادآوری می کنند که منجر به عدم تحرک و عدم مشارکت می شود.

آدام ست لوین توضیح می دهد که چرا مجموعه افرادی که به لحاظ سیاسی در مورد مسائل ناامنی مالی فعال می شوند، بسیار محدود است. وقتی پول مورد نیاز است، فقط کسانی درگیر می شوند که به مسائل اهمیت می دهند اما شخصاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند. در صورت نیاز به زمان، مشارکت محدود به کسانی است که شخصاً تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند یا افرادی که شخصاً تحت تأثیر قرار می‌گیرند اما خارج از نیروی کار هستند. دومی توضیح می دهد که چرا بسیج بازنشستگان در موضوعاتی که منعکس کننده نگرانی های مالی شخصی هستند، مانند تامین اجتماعی و مدیکر، نسبتا آسان است. با این حال، به طور کلی، زمانی که نمایندگی سیاسی مستلزم یک گروه بزرگ است که ادعای خود را مطرح کند، تهدیدات ناامنی اقتصادی به طور منحصر به فردی در زیان قرار می گیرند.

بررسی مبانی رفتار سیاسی، ناامنی آمریکایی دیدگاه جدیدی در مورد مشارکت جمعی ارائه می دهد.

Americans today face no shortage of threats to their financial well-being, such as job and retirement insecurity, health care costs, and spiraling college tuition. While one might expect that these concerns would motivate people to become more politically engaged on the issues, this often doesn't happen, and the resulting inaction carries consequences for political debates and public policy. Moving beyond previously studied barriers to political organization, American Insecurity sheds light on the public's inaction over economic insecurities by showing that the rhetoric surrounding these issues is actually self-undermining. By their nature, the very arguments intended to mobilize individuals--asking them to devote money or time to politics--remind citizens of their economic fears and personal constraints, leading to undermobilization and nonparticipation.

Adam Seth Levine explains why the set of people who become politically active on financial insecurity issues is therefore quite narrow. When money is needed, only those who care about the issues but are not personally affected become involved. When time is needed, participation is limited to those not personally affected or those who are personally affected but outside of the labor force with time to spare. The latter explains why it is relatively easy to mobilize retirees on topics that reflect personal financial concerns, such as Social Security and Medicare. In general, however, when political representation requires a large group to make their case, economic insecurity threats are uniquely disadvantaged.

Scrutinizing the foundations of political behavior, American Insecurity offers a new perspective on collective participation.