دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1st
نویسندگان: Hualing Hu
سری:
ISBN (شابک) : 0809323036, 9780809323036
ناشر: SIU Press
سال نشر: 2000
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب American goddess at the rape of Nanking: the courage of Minnie Vautrin به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب الهه آمریکایی در تجاوز به نانکینگ: شجاعت مینی واترین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اشغال چهار ماهه وحشیانه شهر نانکینگ توسط ارتش ژاپن در طول جنگ چین و ژاپن در سال 1937 به دلایل خوبی به عنوان "تجاوز به نانکینگ" شناخته می شود. هنگامی که آنها سیصد هزار نفر را سلاخی کردند، سربازان مهاجم به بیش از بیست هزار زن تجاوز کردند - برخی تخمین ها به هشتاد هزار نفر می رسد. هوآ لینگ هو در اینجا داستان ناگفته شگفت انگیز مبلغ آمریکایی مینی واترین را ارائه می دهد، که سرپیچی سرکش ژاپنی ها از ده هزار زن و کودک چینی محافظت کرد و او را به اسطوره ای در میان مردم چین که به او خدمت می کرد تبدیل کرد. چین به عنوان "الهه زنده" یا "الهه رحمت" به انجمن مبلغان مسیحی خارجی پیوست و در جریان انقلاب ملی چین در سال 1912 به چین رفت. او به عنوان رئیس تحصیلات در کالج گینلینگ در نانکینگ، زندگی خود را وقف ترویج چینی کرد. آموزش زنان و کمک به فقرا. در آغاز جنگ در ژوئیه 1937، Vautrin دستور سفارت آمریکا برای تخلیه شهر را زیر پا گذاشت. پس از سقوط نانکینگ در دسامبر، سربازان ژاپنی دست به کشتار، سوزاندن، غارت، تجاوز و شکنجه زدند و به سرعت شهر را به جهنم روی زمین تبدیل کردند. در چهارمین روز اشغال، مینی واترین در دفتر خاطرات خود نوشت: «احتمالاً هیچ جنایتی وجود ندارد که امروز در این شهر مرتکب نشده باشد. . . . خدایا، وحشی گری بی رحمانه سربازان را در نانکینگ کنترل کن.» وقتی سربازان ژاپنی به واترین دستور دادند که دانشگاه را ترک کند، او پاسخ داد: «اینجا خانه من است. من نمی توانم ترک کنم.» واترین رو به پایین سرنیزههای آغشته به خونی که مدام در صورتش موج میزد، از چینیهای ناامیدی که پشت دروازههای کالج درخواست پناهندگی میکردند، محافظت کرد. واترین پس از پایان محاصره در مارس 1938، خود را از سرپیچی از ارتش ژاپن و مراقبت از پناهندگان خسته کرد. او حتی به زنان کمک کرد تا شوهران و پسرانی را که توسط سربازان ژاپنی برده بودند پیدا کنند. او به بیوههای فقیر مهارتهای لازم برای گذران زندگی ناچیز را آموزش داد و بهترین آموزش را که منابع محدودش به بچههای نانکینگ هتکآمیز اجازه میداد، ارائه داد. سرانجام که در سال 1940 دچار یک حمله عصبی شد، واترین برای درمان پزشکی به ایالات متحده بازگشت. یک سال بعد او به زندگی خود پایان داد. او خود را شکست خورده میدانست. هو زندگینامهاش را بر اساس مکاتبات واترین بین سالهای 1919 و 1941 و دفتر خاطرات او، که در تمام دوران محاصره نگهداری میشد، و همچنین بر اساس گزارشهای شاهدان عینی چینی، ژاپنی و آمریکایی، اسناد دولتی و مصاحبههایی با خانواده واترین استوار میکند.
The Japanese army’s brutal four-month occupation of the city of Nanking during the 1937 Sino-Japanese War is known, for good reason, as “the rape of Nanking.” As they slaughtered an estimated three hundred thousand people, the invading soldiers raped more than twenty thousand women—some estimates run as high as eighty thousand. Hua-ling Hu presents here the amazing untold story of the American missionary Minnie Vautrin, whose unswerving defiance of the Japanese protected ten thousand Chinese women and children and made her a legend among the Chinese people she served.Vautrin, who came to be known in China as the “Living Goddess” or the “Goddess of Mercy,” joined the Foreign Christian Missionary Society and went to China during the Chinese Nationalist Revolution in 1912. As dean of studies at Ginling College in Nanking, she devoted her life to promoting Chinese women’s education and to helping the poor.At the outbreak of the war in July 1937, Vautrin defied the American embassy’s order to evacuate the city. After the fall of Nanking in December, Japanese soldiers went on a rampage of killing, burning, looting, rape, and torture, rapidly reducing the city to a hell on earth. On the fourth day of the occupation, Minnie Vautrin wrote in her diary: “There probably is no crime that has not been committed in this city today. . . . Oh, God, control the cruel beastliness of the soldiers in Nanking.”When the Japanese soldiers ordered Vautrin to leave the campus, she replied: “This is my home. I cannot leave.” Facing down the blood-stained bayonets constantly waved in her face, Vautrin shielded the desperate Chinese who sought asylum behind the gates of the college. Vautrin exhausted herself defying the Japanese army and caring for the refugees after the siege ended in March 1938. She even helped the women locate husbands and sons who had been taken away by the Japanese soldiers. She taught destitute widows the skills required to make a meager living and provided the best education her limited sources would allow to the children in desecrated Nanking.Finally suffering a nervous breakdown in 1940, Vautrin returned to the United States for medical treatment. One year later, she ended her own life. She considered herself a failure.Hu bases her biography on Vautrin’s correspondence between 1919 and 1941 and on her diary, maintained during the entire siege, as well as on Chinese, Japanese, and American eyewitness accounts, government documents, and interviews with Vautrin’s family.