American Foundations: An Investigative History

در بنیادهای آمریکایی، مارک دووی استدلال می‌کند که بشردوستی سازمان‌یافته در آستانه یک تغییر تکاملی است که تقریباً 50000 بنیاد آمریکا را از داوران مخفی دانش و فرهنگ به میانجی‌های آشکار عمومی تبدیل می‌کند. سیاست و خالقان تهاجمی ارتدکس جدید. او خردمندی قرار دادن این همه قدرت در اختیار نهادهای غیر دموکراتیک را زیر سوال می برد.

با گسترش ثروت آمریکا، بنیادهای قدیمی مانند فورد، کارنگی، راکفلر، پیو و مک آرتور به طور تصاعدی رشد کرده اند، در حالی که اعتمادهای جدیدتر مانند فورد رشد کرده اند. همانطور که مات، جانسون، پاکارد، کلوگ، هیوز، آننبرگ، هیولت، دوک و گیتس از آنها پیشی گرفته اند. دارایی های بنیاد اکنون نزدیک به 400 میلیارد دلار است. اگرچه این مبلغ در مقایسه با خزانه‌های شرکت‌ها و دولت بسیار ناچیز است، و کمک‌های مالی بنیاد هنوز کمتر از 10 درصد مشارکت‌های افراد را تشکیل می‌دهد، بنیادها قدرت و نفوذ بسیار فراتر از ثروت خود دارند. تأثیر آنها از ماهیت مشروط اعطای کمک مالی و قدرت آنها از اهرم آن ناشی می شود.

برخلاف مورخان قبلی بشردوستانه که عمدتاً بر اعطای کمک مالی متمرکز شده اند، داوی پایه ها را از دیدگاه عموم بررسی می کند. او بر هشت حوزه کلیدی که بنیادها در آنها فعالیت می کنند تمرکز می کند: آموزش، علم، بهداشت، محیط زیست، غذا، انرژی، هنر و خدمات انسانی. او همچنین به تخیل آنها، یا فقدان آن، و به رابطه تیره بین بنیادهای آمریکایی و دموکراسی آمریکایی نگاه می کند.

دووی معتقد است که بنیادها شایسته وجود هستند و می توانند نقش حیاتی فزاینده ای در جامعه آمریکا ایفا کنند. اما تنها در صورتی که خود را از نهادهای خصوصی به اساساً دولتی تبدیل کنند. اصلاحاتی که او برای پاسخگویی بیشتر بنیادها به مشکلات فوری اجتماعی و پاسخگویی بیشتر به مردم پیشنهاد می کند، تقریباً به طور قطع بحث ملی مهمی را آغاز خواهد کرد.

In American Foundations, Mark Dowie argues that organized philanthropy is on the verge of an evolutionary shift that will transform America's nearly 50,000 foundations from covert arbiters of knowledge and culture to overt mediators of public policy and aggressive creators of new orthodoxy. He questions the wisdom of placing so much power at the disposal of nondemocratic institutions.

As American wealth expands, old foundations such as Ford, Carnegie, Rockefeller, Pew, and MacArthur have grown exponentially, while newer trusts such as Mott, Johnson, Packard, Kellogg, Hughes, Annenberg, Hewlett, Duke, and Gates have surpassed them. Foundation assets now total close to $400 billion. Though this is a tiny sum compared to corporate and government treasuries, and foundation grants still total less than 10 percent of contributions made by individuals, foundations have power and influence far beyond their wealth. Their influence derives from the conditional nature of their grant making, their power from its leverage.

Unlike previous historians of philanthropy who have focused primarily on the grant maker, Dowie examines foundations from the public's perspective. He focuses on eight key areas in which foundations operate: education, science, health, environment, food, energy, art, and human services. He also looks at their imagination, or lack thereof, and at the strained relationship between American foundations and American democracy.

Dowie believes that foundations deserve to exist and that they can assume an increasingly vital role in American society, but only if they transform themselves from private to essentially public institutions. The reforms he proposes to make foundations more responsive to pressing social problems and more accountable to the public will almost certainly start an important national debate.