America Dancing: From the Cakewalk to the Moonwalk

تاریخ رقص آمریکایی منعکس کننده فرهنگ درهم تنیده این کشور است. رقصندگان با پیشینه های بسیار متفاوت از یکدیگر یاد می گرفتند، تقلید می کردند و از یکدیگر دزدی می کردند. تماشاگران در همه جا نتیجه را به عنوان عمیقاً آمریکایی پذیرفتند.
 
با استفاده از داستان‌های تندرو بیل \"بوژانگلس\" رابینسون، جینجر راجرز و فرد آستر، رقص باله و برادوی، اگنس دی میل، طراح رقص پل تیلور، و مایکل جکسون، مگان پوگ نشان می‌دهد که چگونه آزادی – آن آرمان مبهم و مورد مناقشه آمریکایی – به‌عنوان زیبایی‌شناسی تعیین‌کننده ژانر پدیدار می‌شود. در روایت پوگ، بالرین‌ها با افراد هیجان‌انگیز در حال افت می‌آیند و در صحنه‌های اپراهای نخبه نمایش می‌دهند. پله‌هایی که بردگان در مزارع قبل از جنگ اختراع کرده‌اند، خانواده سلطنتی بریتانیا و آوانگارد پاریس را مجذوب خود می‌کند. با این حال، رقص‌ها بهتر از رقصنده‌هایشان از مرز عبور می‌کردند، و مسائل نژادی و کلاسی که زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می‌دهند، رقص آمریکایی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. رقص آمریکا که ماهرانه روایت می‌شود، مرکزیت رقص را در هنر، زندگی و هویت آمریکایی نشان می‌دهد و ما را به لحظاتی می‌برد که ملت از طریق حرکت عمومی احساس خود را به دست آورد.

The history of American dance reflects the nation’s tangled culture. Dancers from wildly different backgrounds learned, imitated, and stole from one another.  Audiences everywhere embraced the result as deeply American.
 
Using the stories of tapper Bill "Bojangles" Robinson, Ginger Rogers and Fred Astaire, ballet and Broadway choreographer Agnes de Mille, choreographer Paul Taylor, and Michael Jackson, Megan Pugh shows how freedom—that nebulous, contested American ideal—emerges as a genre-defining aesthetic. In Pugh’s account, ballerinas mingle with slumming thrill-seekers, and hoedowns show up on elite opera house stages. Steps invented by slaves on antebellum plantations captivate the British royalty and the Parisian avant-garde. Dances were better boundary crossers than their dancers, however, and the issues of race and class that haunt everyday life shadow American dance as well. Deftly narrated, America Dancing demonstrates the centrality of dance in American art, life, and identity, taking us to watershed moments when the nation worked out a sense of itself through public movement.