Ambassador at Large: Diplomat Extraordinary

یک سفیر بزرگ: دیپلمات فوق‌العاده کمکی خوش‌آمد به ادبیات دیپلماسی معاصر است و به‌ویژه به رفتار روابط خارجی ایالات متحده مرتبط است. همزمان با فشارها برای افزایش سطح نمایندگی دیپلماتیک و مذاکره، سفیر بزرگ، یک نوآوری اخیر در سلسله مراتب دیپلماتیک آمریکا، ممکن است نقش مهمی ایفا کند. اگر دولت‌های دیگر با ایجاد دفاتر مشابه از آمریکا پیروی کنند، ممکن است یک لایه جدید و انعطاف‌پذیر از روابط دیپلماتیک به چهار اقشار که در حال حاضر بیشترین استفاده را دارند، یعنی اجلاس، وزرا، حرفه‌ای سنتی و اقشار فنی اضافه شود. دیپلماسی را می‌توان به عنوان فرآیند سیاسی بین‌المللی تعریف کرد که در آن نهادهای سیاسی - عمدتاً اعضای شناخته شده خانواده ملت‌ها، اما همچنین دولت‌های نوظهور، سازمان‌های بین‌المللی و فراملی، و چند نهاد خاص مانند واتیکان - روابط رسمی خود را با یکدیگر انجام می‌دهند. در محیط بین المللی مانند سایر فرآیندهای انسانی و اجتماعی، استاتیک است و در گذر زمان تغییرات چشمگیری را تجربه می کند. برای پاسخگویی به نیازهای جامعه ای از کشورها که به سرعت در حال تکثیر هستند، گسترش یافته است و با مجموعه رو به رشد نگرانی ها و تعاملات بین المللی سازگار شده است. تغییرات علمی و فناوری مشکلات جدیدی را ایجاد کرده و روش های ارتباط دیپلماتیک و حمل و نقل را متحول کرده است. این تحولات هم نیازها را تشدید کرده و هم پتانسیل های فرآیند دیپلماتیک را غنی کرده است. در طول تاریخ بدون شک هر تغییر عمده و فراگیر در رویه دیپلماتیک به اصطلاح "دیپلماسی جدید" تولید کرده است.

A mbassador at Large: Diplomat Extraordinary is a welcome contri­ bution to the literature on contemporary diplomacy, and is especially relevant to the conduct of United States foreign relations. Concomitant with pressures to escalate the level of diplomatic representation and negotiation, the Ambassador at Large, a recent innovation in the American diplomatic hierarchy, may play an increasingly important role. Should other governments follow the American lead by creating similar offices, a new, flexible layer of diplomatic relations may be added to the four which currently are most widely used, namely, the summit, the ministerial, the traditional professional, and the technical strata. Diplomacy may be defined as the international political process whereby political entities - mostly the recognized members of the fami­ ly of nations, but also emergent states, international and supranational organizations, and a few special entities like the Vatican - conduct their official relations with one another in the international environ­ ment. Like other human and societal processes, it is astatic and in the course of time experiences significant changes. It has expanded to meet the needs of a rapidly proliferating community of nations and it has been adapted to the growing complex of international concerns and interactions. Scientific and technological changes have created new problems and revolutionized methods of diplomatic communication and transportation. These developments have both intensified the needs and enriched the potentialities of the diplomatic process. Throughout history doubtless each major, permeative modification in diplomatic practice has produced a so-called "new diplomacy.